دبیر سابق انجمن نخبگان علوم انسانی سمپاد:
علوم انسانی راهی است که انتها و غایتی را در این زمان که در میان علوم دیگر نونهال است نمی توان پیدا کرد
اصفهان(پانا)_ دبیر سابق انجمن نخبگان علوم انسانی سمپاد گفت: علوم انسانی راهی است که انتها و غایتی را نمی‌توان برای آن در این زمان که نونهالی است در میان علوم دیگر پیدا کرد. پس باید کوشش داشت و شاخه‌های این نهال را به سمت انقلاب و تمدن ایرانی- اسلامی متمایل کرد.»
امیرحسین سلطانی، دبیر سابق انجمن نخبگان علوم انسانی سمپاد، نخبه علوم انسانی و بنیان‌گذار "گفتاورد جوان گام دوم"و "محفل علوم انسانیِ اسلامی" است، وی با هدف ارتقای جایگاه علوم انسانی در مدارس سمپاد، دست به ایجاد "انجمن نخبگان علوم انسانی سمپاد" زد و در ذیل آن "گفتمان علوم انسانی" که در سالیان گذشته فعالیت آن متوقف شد را با این انجمن ادغام کرد، این اقدامات از تلاش‌های نوین سمپاد در خصوص ارتقای جایگاه علوم انسانی در میان دانش‌آموزان خود است.
امیرحسین سلطانی دبیر سابق انجمن نخبگان علوم انسانی سمپاد، در گفت و گویی اختصاصی با پانا بیان داشت: «بنده یک ایرانی و فی‌الحال مُحصل دبیرستان استعداد‌های درخشان شهید اژه‌ای۱ در اصفهان هستم.»
وی در خصوص سؤال خبرنگار پانا در رابطه با این که چرا مسیر علوم انسانی را با توجه به اینکه اکنون در جایگاه مناسبی نیست را انتخاب کردید اذعان کرد: « در ابتدا این را بگویم که علوم انسانی از یک مسیر نمی‌گذرد بلکه طرُق مختلفی برای ورود به آن و ادامه راه دارد. من مسیری را در علوم انسانی انتخاب کردم که به رشد تمدن ایران اسلامی کمک کند و امیدوارم این چنین بوده باشد. شاید اینکه علوم انسانی در انزوا باشد مسأله صحیحی نباشد چراکه مقام معظم رهبری (مدظله العالی) هر ساله بیش از چندبار بر اهمیت این موضوع تأکید می‌کنند اما اینکه که بیان شد علوم انسانی جایگاه مناسبی ندارد؛ قابل تامل است. قبول دارم اما همه چیز از همان اول به بهترین شکل نبوده است. نمود آن پیشرفت کشور از ابتدای انقلاب تا به امروز است. در این عصر اهمیت موضوع‌ها به سرعت می‌تواند پر رنگ یا کم رنگ شود و در نتیجه جایگاه‌ها تغییر پیدا کند. پس باید در این میانه تلاش کرد علوم انسانی به طور صحیح و اصلاح شده با خوی ایرانی اسلامی جایگاه خود را در کشور پیدا کند و تبدیل به یکی از وزنه‌های مهم کشور برای اداره امور بشود. در نهایت بر این باورم در آینده بسیار نزدیک افرادی که در حوزه علوم انسانی فعالیت می‌کنند از جایگاه والایی برخوردار خواهند بود و نبود آن‌ها اگر اکنون آسیب جدی به کشور وارد نمی‌کند؛ در آینده آسیب‌های بزرگی به بدنه کشور وارد می‌کند. »
دبیر سابق انجمن نخبگان علوم انسانی سمپاد در ادامه به سؤال پانا با مضمون "شما به عنوان نخبه علوم انسانی معرفی شده‌اید؛ چه اقداماتی در این خصوص انجام داده‌اید "پاسخ داد: «این چنین نیست اما اگر بخواهم خلاصه بگویم؛ ایجاد بستر‌های گفت‌وگو میان دانش‌آموز‌های نخبه در حوزه علوم انسانی و بیان مسأله و مشکلات و در نتیجه تلاش و همفکری برای ارائه راه‌حلِ مشکلات است. این راه‌حل‌ها توسط افراد مختلف به مراجع مربوطه می‌رسد و درخواست می‌شود که از آن‌ها استفاده لازم را ببرند. در اکثر اوقات با نظر مطلوب این مرجع‌ها روبه‌رو می‌شدیم. در همه این مسیر من فقط ایجاد‌کننده بستر بودم و از خداوند به خاطر چنین توفیقی سپاسگزارم. »
وی در پاسخ به این که اگر به جای وزیر آموزش و پرورش بود چه می‌کرد گفت: «شاید به این سؤال به گونه‌ای دیگر فکر کرده باشم. من اینگونه مطرح می‌کنم: حد متعالی وزارت آموزش و پرورش چیست؟ و چه اقداماتی برای رسیدن به آن باید انجام بدهیم؟ حدود متعالی وزارت آموزش و پرورش در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش آمده است که از نظر من سندی جامع و بی‌نظیر است و اگر آن خوانده باشید به این درک و دریافت حتماً رسیده‌اید. اگر هم بخواهیم با توجه به شرایط موجود وزارت آموزش و پرورش پاسخی به سؤال دوم بدهیم؛ باید به چند عامل ریشه‌ای توجه کرد. اول بودجه، دوم کیفیت و کمیت و سوم فرهنگیان. یعنی اینکه بودجه آموزش و پرورش محدود است. کیفیت دروس و تدریس آن‌ها قابل قبول و کمیت مدارس در سطح کشور در حال افزایش است که با معیار‌های اولیه می‌توان گفت حد قابل قبولی را دارد و در نهایت فرهنگیان از جایگاه بدی برخوردار نیستند اما شایسته این قشر محترم از کشور نیست. حالا باید چه کرد؟ به ترتیب همه را افزایش دهیم و دقت داشته باشیم که این عوامل به همدیگر وابسته‌اند؛ یعنی تا بودجه‌ای در کار نباشد برای دو عامل دیگر نمی‌توان کار چشمگیری کرد. در پاسخ نهایی مطرح می‌شود که چگونه این‌ها را افزایش دهیم؟ پاسخی که در حد سواد بنده باشد در مقاله‌ای است که پیش از این نوشته‌ام با عنوان «آموزش و پرورش از ابتدا تا کنون».
امیرحسین سلطانی با توجه به این که در زمینه مشاور فعالیت داشته است افزود: « به واسطه شرکت انجمن و محافل با افراد بسیاری آشنا شدم که از حقیر درخواست کردند به عنوان مشاور در زمینه‌های رسانه‌ای، فرهنگی و اجتماعی در کنارشان باشم. این لطف خدا بوده است و از همه این عزیزان به خاطر اعتماد به بنده سپاسگزارم. تا مدتی پیش در استانداری، اداره کل آموزش و پرورش و همچنین سازمان دانش‌آموزی استان اصفهان فعالیت گسترده داشتم اما به خاطر کنکور و مشغله درسی فی‌الحال در کنار دکتر بخشی نماینده محترم شهر هستم و بیشتر با محور رسانه در کنار‌ایشان حضور پیدا کردم.»
نخبه علوم انسانی در ادامه در مورد برنامه‌ریزی‌اش برای آینده تصریح کرد: «تلاش می‌کنم یاری‌گر مردم باشم و خود را به عنوان عضو کوچکی از جامعه علوم انسانی معرفی
کنم. »
وی در خصوص مهمترین حامی‌اش در زندگی گفت: «اول خدا، دوم خانواده، سوم دوستانم، چهارم دبیرستان و در نهایت نهاد‌های خارج از مدرسه. بر این باورم انسان علاوه بر تلاش مستمر خود باید نگاهی اگرچه کوچک به دیانت و معنویت داشته باشد. همیشه خداوند و ائمه را پشتیبان مسجل خود دانسته‌ام و‌امیدوارم اگر اشتباهی بوده؛ بخشیده شود. خانواده‌ام همیشه در کنارم بوده‌اند و در مواقع لازم تذکراتی به من داده‌اند که نقش آن‌ها را برایم عزیز‌تر و مهمتر کرده است. دوستانم در تمام این راه‌ها همراه و یاری‌گر بودند. قطعاً بدون این عزیزان چنین نمی‌شد. معلمانم و کادر اجرایی در تمامی مقاطع به ویژه در دبیرستان شهید اژه‌ای این مسیر را هموار کردند تا من و دوستانم در این قدمگاه پا بگذاریم و نهایتاً محافلی که در آن‌ها حضور داشتم ، به خصوص سازمان دانش‌آموزی و خبرگزاری پانا که"صمیمانه از عوامل آن سپاسگزارم"عامل افزایش علم نه چندان زیاد این حقیر بوده است. »
دبیر سابق انجمن نخبگان علوم انسانی سمپاد در صحبت پایانی خود تأکید کرد: «علوم انسانی راهی است که انتها و غایتی را نمی‌توان برای آن در این زمان که نونهالی است در میان علوم دیگر پیدا کرد. پس باید کوشش داشت و شاخه‌های این نهال را به سمت انقلاب و تمدن ایرانی- اسلامی متمایل کرد. کاری که مصباح، مطهری و بهشتی و مانند این شخصیت‌های برجسته کرده‌اند؛ همین پیشرفت علوم انسانی در شاخه اسلام و با برگ‌های مستحکم ایران است و باید آن‌ها الگو قرار داد و راه را ادامه داد. »
ارسال دیدگاه