نرم نرمک می‌رسد اینک بهار

نم نم باران که برپنجره میخورد توفیقی اجباری میشود تاقدمی برداری وازپشت شیشه قطرات لطیف باران را احساس کنی و مژدهٔ آمدن بهاررا بادستانت لمس کنی.

مردم نیزهمانند درختان انتظار بهارفرخنده رامیکشند.
شوروغوغایی درمیان بازاریان ومدعوین به پاست گویا بهاردرهمین نزدیکیست.
عمونوروز هم طاقتش طاق شده ومنتظراست تا خواب،چشمان ننه سرمارابا خود عجین کند،آنوقت چای را نصفه نیمه رهاکرده،روی ننه سرمارامیپوشاندوکوله پشتی اش رابرمیدارد وبه سمت شهر حرکت میکند تامژدهٔ آمدن بهاررابه مردم بدهد.
طبیعت فرش قرمز پهن میکندبرای رفیق هرساله خویش و برای آمدنش لحظه شماری میکند.
ماهی درتنگ آرام و قرار ندارد وجنب وجوشش نشان از قلب مشوش اودارد.
وجود قران هوای تحویل سال رامعنوی وهوا را خوشبو ساخته وطنین غزل حافظ روحت را به عالم خیال میبرد و عشق را جور دیگر به تومی آموزد.
اندک اندک نزدیک میشویم به فصل گل وبلبل،فصل دلکش برگ،فصل بهار.
نوای تیک وتاک ساعت درفضای اتاق پیچیده و نفس ها در سینه حبس شده اند،قطره اشکی گوشه چشم مادررا نوازش میدهد وزیرلب زمزمه میکند:یامقلب القلوب والابصار،یامدبرلیل والنهار،یامحول الحول والاحوال ،حول حالنا الی احسن الحال.
و اینچنین بهاربعداز انتظاری طولانی میهمان بزمی میشود که خداوند درطالعش قرارداده است.