پیکر شجرالدین صدره در میان همکارانش تشییع شد

مراسم تشییع پیکر شجرالدین صدره، صبح امروز شنبه (دوم تیر ماه) از مقابل ساختمان رادیو در میدان ارگ برگزار شد. حمیدرضا شاه آبادی (معاون صدای رسانه ملی)، محمدرضا قربانی (مدیر شبکه رادیویی نمایش)، میرطاهر مظلومی، شهرام کرمی، اسماعیل خلج، بهزاد فراهانی، نادر برهانی‌مرند، اکبر زنجانپور، حسن فتحی، اصغر همت، بیوک میرزایی، جعفری‌جلوه (مدیر شبکه دو سیما)، سهیل محمودی، خسرو احمدی و میکائیل شهرستانی ازجمله هنرمندان و مدیران حاضر در این مراسم بودند.

این چهره سرشناس رادیو که مدت‌ها درحال مبارزه با بیماری بود، شامگاه چهارشنبه 30 خرداد در بیمارستان لاله درگذشت. این هنرمند در طول حدود پنج دهه فعالیت مستمر در رادیو، نویسندگی، تنظیم و کارگردانی آثار فراوانی را بر عهده داشته‌است. شجره در رادیو به عنوان مجری، گوینده و کارگردان فعال بود همچنین در تله تئاتر و سریال، به ایفای نقش می‌پرداخت و نیز استاد نمایش رادیویی دردانشکده صدا و سیما بود و به امر آموزش فن بیان در موسسات آزاد مشغول بود. از جمله اقتباس‌های رادیویی او از شاهکارهای ادبی می‌توان به «خوشه‌های خشم» (جان اشتاین بک)، «مسخ» (کافکا)، «خانه عروسک» (هنریک ایبسن) و بیشتر نمایشنامه‌های مشهور آنتوان چخوف اشاره کرد.

میکائیل شهرستانی نخستین سخنرانی بود که در مراسم تشییع پیکر همکارش سخن می‌گفت. شهرستانی با سلام به همه دوستداران صدری گفت: البته جایگاه من اینجا نیست بزرگواران دیگری در جمع هستند که برای آنها این غم خیلی سنگین‌تر است. به گمانم در این مجالس حرف زدن از آلام ما کم نمی‌کند گاهی باید سکوت کرد.

شهرستانی ادامه داد: با وجود اینکه سال‌های زیادی کنار صدری به عنوان همکار و دوست حضور داشتم، می‌توانم بگویم که هیچ وقت ذاتا صدری بد کسی را نخواست، کسی را آزرده نکرد، اما آزرده شد به خصوص در این سال‌های اخیر که درد می‌کشید و توقعاتش براورده نشد.

این کارگردان و بازیگر خاطرنشان کرد: توقعات یک آرتیست، توقعات مالی نیست، باور کنید ما با یک چندرغاز روزگارمان را سپری می‌کنیم همانطور که صدری هم زندگی درویش گونه داشت. ما تنها می‌توانیم با خاطرات شیرینش زندگی کنیم که سبک‌تر شویم.

شهرستانی تصریح کرد: صدری بخشی از نماد رادیو است. احساس می‌کنم با رفتن او تکه‌ای از رادیو محو شده است. می‌توانم بگویم دیگر کسی جای صدری نخواهد آمد. البته داریم کسانی را که رادیو هنوز به نام آنها زنده است. ارگ را امثال صدری زنده نگه داشته‌اند. امیدوارم دوستان و بازماندگانش صدرالدین شجره این اندوه را تاب بیاورند من فقط می‌توانم بگویم خداحافظ صدری.

جواد پیشگر، از دیگر همکاران صدرالدین شجره هم گفت: ماموریت خیلی سختی به عهده من است که در حضور بزرگان حرف بزنم. می‌خواهم بگویم «سلام صدرالدین شجره».

پیشگر با خواندن شعری به این مضمون «خنده‌اش سنبل رومی بود و نمک بود و فراست بود و چه خوشخو بود با سنبله‌ها» ادامه داد: رفتار شاعرانه صدری برای من طی ۳۵ سال دوستی با او همیشه زیبا بود. از ۱۳۶۴ که با او آشنا شدم همیشه برای من معلم بود و بسیار از او آموختم.

این هنرمند رادیو خاطرنشان کرد: در مباحث هنر و تئاتر و به خصوص نمایش رادیویی به جرات می‌گویم بی‌نظیر بود. مانند دانش او در حوزه صدا را به لحاظ علمی در ایران ندیدم. هرچه آموختم کنار او و با او بود. برجسته‌ترین خصوصیت صدری اخلاق حرفه‌ای اش بود؛ چیزی که امروز با ذره‌بین باید در بدنه هنر دنبالش بود. تواضع و فروتنی او را فراموش نمی‌کنم.

پیشگر یادآور شد: وقتی از اکبر رادی یا ادبیات دراماتیک معاصر ایران حرف می‌زد به دلیل آموخته‌های فراوانش، با ذهنی تحلیل‌گر حرف می‌زد که هر شنوده‌ای را وادار می‌کرد با دقت به حرف‌هایش گوش کند. صدری رفت و من به بدنه هنر و فرهنگ ایران و خانواده‌اش تسلیت عرض می‌کنم.

او با تاکید بر اینکه «صدری خیلی زود رفت» ادامه داد: در بیمارستان به او گفتم باید برگردی به رادیو؛ ما به تو و دانش و تخصص تو نیاز داریم اما خیلی زود رفت. فقط می‌توانم بگویم «صدری عزیز برو به هرکجا که می‌خواهی، فرقی نمی‌کند، هنوز اینجایی...»

اکبر زنجانپور هم در سخنانی کوتاه گفت: درست است که مردم هنرمندان را می‌بینند و با آنها ارتباط دارند اما هنرمند واقعی آن کسی است که تنهاست؛ جذابیت هنر و هنرمند این است که در تنهایی زندگی کند مثل چخوف که صدری عاشق کارهایش بود و اکبر رادی.

زنجانپور ادامه داد: من و شجره چندبار خانه رادی رفتیم و حرف زدیم؛ تنهایی و سکوت برای هنرمند بسیار زیباست تا لبریز شود و حرفش را بزند. صدری هنرمندی بود که هم تنها بود هم ساکت و هم پر از نور؛ خدا رحمتش کند.

در پایان این مراسم؛ پیکر هنرمند فقید صدرالدین شجره به سمت بهشت زهرا (س) تشییع شد.