آمریکا و رویای خلع سلاح کره شمالی

بیشتر از آن، نظیر عدم به‌کارگیری سلاح‌ها، محدود کردن توسعه آنها و عدم آزمایشات بعدی، منوط به شرایطی از نظر کره شمالی است که از جمله، خروج آمریکا از شبه جزیره کره را شامل می‌شود.

این شرط ظاهرا برای آمریکا و حداقل برای کره جنوبی خط قرمز محسوب می‌شود. بنابراین مذاکرات آمریکا و کره شمالی در افق دور نه تنها روشن نیست بلکه احتمالا به بن‌بست می‌رسد. کره شمالی دارای موشک‌هائی است که با کلاهک هسته‌ای به قاره آمریکا می‌رسد پس طبیعی می‌نماید که این «شمشیر طلائی» به‌قول کیم جونگ اون از دست کره شمالی خارج نشود. آمریکا هم دچار خوش خیالی است که بتواند مابه‌ازائی برای این شمشیر طلائی کره شمالی تعیین نماید. ولیکن تلاش می‌نماید گفته رهبر کره شمالی را تغییر داده و تعلیق موقتی آزمایشات هسته‌ای و موشکی را به‌صورت تعلیق دائمی تبلیغ کند تا در آینده کره شمالی بدهکار افکار عمومی جهان گردد.

در حالی‌که از سخنان کیم جون اون چنین برنمی‌آید که قصد دارد تن به خلع سلاح بدهد بلکه می‌خواهد با توان هسته‌ای و موشکی خود با آمریکا سر میز مذاکره نشسته و از موضع برابر به‌عنوان یک قدرت هسته‌ای با دونالد ترامپ روبه‌رو شود. آمریکا سعی می‌‌کند کره شمالی را نظیر لیبی معرفی نماید که چاره‌ای جز تحویل تجهیزات غنی‌سازی و هسته‌ای خود ندارد. درحالی‌که جایگاه هسته‌ای و موشکی کره شمالی قابل قیاس با لیبی نیست. لیبی یک کشور غیرصنعتی و عقب افتاده در همه حوزه‌ها از جمله در حوزه هسته‌ای و موشکی بود و کره شمالی حداقل در این دو حوزه تا سطوح عالی توسعه یافته و قادر است صنعت هسته‌ای خود را در صورت لزوم دوباره بازسازی نماید .

کیم جونگ اون به‌خوبی می‌داند چنانچه تن به این معامله مورد نظر دونالد ترامپ بدهد، همه جایگاه، موقعیت و اهمیت خود را از دست می‌دهد و در عرض 5 سال به یک کشور فراموش شده و زیر دست کشورهای کره جنوبی، ژاپن و چین تبدیل می‌گردد. کیم جونگ اون بیش از همه، غرور و اعتماد مردم مطیع خود را که 75 سال توسط پدر و پدربزرگش در صحنه نگه داشته شده‌اند، از دست می‌دهد. آمریکا هم پس از اطمینان از بی‌خطر شدن کره شمالی، این کشور را کنار گذاشته و یا درصدد سرنگونی حکومت آن و یا ادغام این کشور در کره جنوبی برخواهد آمد.

در جهانی که قدرت‌های هسته‌ای به قول روسیه قلدری و زورگوئی می‌کنند، از دست دادن چنین قدرتی بدون ضمانت صلح و آرامش و بدون مابه‌ازای ارزشمندی، سادگی محسوب می‌گردد. بیش از نیم قرن است پنج قدرت هسته‌ای حاضر نمی‌شوند از قدرت خود بکاهند. دونالد ترامپ درحالی‌که بادی به غبغب انداخته، فیلسوفانه به جهان نوید می‌دهد که تعلیق آزمایشات هسته‌ای کره شمالی خبر خوشی برای جهان است ولی هیچ اضافه نمی‌کند اگر آمریکا از گسترش سلاح‌های هسته‌ای و موشکی خود دست بردارد و یا آنها را واقعا کاهش دهد چقدر برای جهان خبر خوب‌تر و خوش‌تری خواهد بود؟

دارندگان سلاح‌های هسته‌ای بیش از 50 سال است به‌رغم تعهد حقوقی، هیچگونه گامی در راه کاهش واقعی این سلاح‌ها برنداشته و هر روز با داشتن این اهرم، کشورهای جهان را تهدید می‌نمایند. آنها می‌گویند «مرگ سلاح‌های هسته‌ای برای همسایه خوبست!» اگر آمریکا برای 75 سال چنین درسی به جهان داده، چرا کره شمالی باید بسوی خلع سلاح هسته‌ای برود؟ رویائی که هیچگاه محقق نمی‌شود و به تدریج کره شمالی هم مثل هند و پاکستان درکنار دارندگان سلاح هسته‌ای جای می‌گیرد. فعلا جهان از ترس جنگ هسته‌ای آمریکا و کره شمالی فاصله گرفته و دوران موقت خوشحالی را می‌گذراند. آنچه آمریکا می‌تواند به‌طور واقع‌گرایانه به‌دست آورد، همراهی کره شمالی در حفظ امنیت جهانی و به‌ویژه امنیت آمریکا، ژاپن و کره جنوبی است و آنچه کره شمالی به‌دست می‌آورد بازگشت به جامعه جهانی و روان شدن روابط با کشورهای جهان به‌ویژه با همسایگانش می‌باشد .

منبع:آرمان

* کارشناس سیاست خارجی