ناهید میرکاشی: باید شرایط برای پرورش استعدادهای ادبی و هنری بیش از گذشته در مدارس شکل بگیرد

مجموعه شعر «ترانه‌های بی‌قرار» که به تازگی توسط انتشارات «سارات» به چاپ رسیده است، دومین مجموعه اشعار ناهید سادات میرمحمدکاشی است. وی که فعالیت ادبی خویش را از انجمن‌ ادبی دانش‌آموزی آغاز کرده است، نخستین مجموعۀ شعر خویش را با عنوان «زنی در من فریاد می‌کشد»، در سال 1396 توسط «نشر مدیا» راهی بازار کتاب کرده است.

ناهید سادات میرمحمدکاشی، شاعر و خالق مجموعۀ شعر «ترانه‌های بی‌قرار» ، در گفتگو با پانا، با بیان این که هنر همواره برای او در کنار فعالیت‌های روزمره به عنوان یک تفریح به حساب می‌آمده که تلاش کرده است از آن لذت ببرد، گفت: «نخستین جرقه‌های آفرینش شعر در من از سن 13 سالگی در مدرسه آغاز شد و با شرکت در یک مسابقۀ شعر در مدرسه در این مسیر گام گذاشتم.»

دوستی‌های شکل گرفته در انجمن ادبی دانش‌آموزی پس از 20 سال پایدار مانده است‌

وی در ادامه، با اشاره به این نکته که در ابتدای راه تسلط چندانی بر شعر فارسی نداشته و در این مسیر از پدرش کمک می‌گرفته است، افزود: «من برای شرکت در مسابقۀ شعری که در سطح مدرسه برگزار شده بود، یکی از اشعار پدرم را دست‌کاری کردم و با بازسازی این شعر، توانستم رتبۀ سوم کشوری را به دست‌ آورم و از همین مسیر، حس کردم که می‌توانم در حوزۀ شعر گام برداشته و آن را ادامه دهم.»

وی در بخشی دیگر از این گفت‌وگو با اشاره به این نکته که در روزهای تحصیل او در مدرسه، شرایط برای پرورش استعدادهای ادبی و هنری در مدرسه فراهم نبوده است و از همین روی، تصمیم گرفته تا دست به تشکیل یک انجمن ادبی در سطح آموزش‌وپرورش منطقۀ خویش بزند، ادامه داد: «نکتۀ بسیار جالب توجه برای من این بود که زمانی که درخواست تشکیل یک انجمن ادبی را به ادارۀ آموزش‌وپرورش منطقه بردم، با این درخواست موافقت شد و همین امر موجب شد تا جمع بسیار خوبی از دانش‌آموزان و استعدادهای ادبی منطقه در این کلاس دوستانه و صمیمی با عنوان «اتاق آبی» شرکت کنند، که خوشبختانه امروز بعد از گذشت حدوداً 2 دهه از این اقدام، دوستی‌های شکل گرفته در این انجمن پایدار مانده است.»

نخستین مجموعه شعرم پس از 17 بار اصلاحیه راهی بازار کتاب شد

میرکاشی در بخشی دیگر از این گفتگو، با اذعان به این امر که همواره علاقه‌هایی در حوزۀ سینما داشته است و همین امر موجب شده است که در کنار تنی چند از کارگردانان در حوزۀ دستیاری و برنامه‌ریزی به فعالیت پرداخته‌ است، اضافه کرد: «هنگامی که پس از گذشت 20 سال از نوشتن شعر و ترانه، حس کردم که کتاب مکتوبی برای ارائۀ آثارم نیاز دارم، تصمیم گرفتم که با انتشار بخشی از شعرهایم با عنوان «زنی در من به فریاد می‌اندیشد» نخستین مجموعۀ شعر خویش را در سال 1396، پس از 17 بار اصلاحیه راهی بازار کتاب کردم .»

وی با تأکید بر این مفهوم که یکی از مهم‌ترین انگیزه‌های اودر جهت تألیف این کتاب، دریافت مجوز ساخت موسیقی و انتشار آثار موسیقی از ترانه‌هایش بوده است، اظهار داشت: «ترانه‌های بی‌قرار تکه‌ای از وجود من است که به شکل ترانه‌هایی مکتوب به مخاطب عرضه شده‌اند، عاشقانه‌هایی هستند که شاید معشوقۀ بسیاری از آن‌ها در گاهی از اوقات خودم بودم و این کتاب توسط نشر سارات به چاپ رسید.»

این شاعر ترانه‌سرا در بخشی دیگر از این گفت‌وگو، با تأکید بر این مفهوم که سعی داشته است تا با دریافت نمایندگی از یک انتشارات، دست به تسهیل مسیر انتشار کتاب برای دوستان شاعر و نویسندۀ خویش بزند، تصریح کرد: «در این میان، تلاش کردم که به دوستانی که امکان انتشار کتاب برایشان مهیا نبوده است، کمکی کرده باشم و با صرف مبلغی کمتر و زمانی کوتاه‌تر، اثری را برای دوستان هم‌قلم خویش به نشر برسانم.»

به‌روز بنویسیم

میرکاشی با اشاره به این که همواره در فضای مجازی در حوزۀ ادبیات فعالیت می‌کند و اقدام برای انتشار کتب شعر، قدمی در مسیر ثبت اشعارش بوده است، خاطر نشان کرد: «من در تمام سبک‌های شعری، شعر نوشته‌ام و سعی کردم در تمامی این زمینه‌ها خود را محک بزنم و در این میان، رابطه‌ام با ترانه یا همان شعر محاوره، رابطه‌ای بهتر بود و به نظرم، این نکته بسیار خوب است که بتوانیم در عین زنده نگاه داشتن زبان کهن و سبک‌های قدیمی، به‌روز بنویسیم و البته، این نکته‌ای است که خود شاعر تشخیص می‌دهد و ترجیح او به انتخاب چه نوع مخاطبی است.»

وی، ضمن ابراز تأسف از این امر که امروز، دغدغۀ معیشت موجب شده است تا مردم از کتاب خواندن فاصله بگیرند، هنر را یکی از مهم‌ترین ابزارهایی برشمرده که به منظور آرامش روان و لذت درونی افراد به وجود آمده است و رسالتی غیر از این ندارد، تأکید کرد: «نوشتن به تسکین و آرامش افراد کمک بسزایی می‌کند و از همین مسیر است که فرد می‌تواند دست به تخلیۀ روانی بزند و روح خویش را سبک کند، حال آن‌ که در بسیاری از مواقع اصلاً مهم نیست که چه چیزی می‌نویسیم و می‌توانیم در نوشتن‌هایمان دست به خلق شعر، قصه و یا خاطره بزنیم و یا با غر زدن و گلایه کردن خود را تخلیه کنیم و باید بدانیم که فقط و فقط باید بنویسیم.»

کمک به خویشتن نخستین رسالت هر فرد است/شاعر کسی است که جهان را شاعرانه‌تر از دیگران ببیند

میرکاشی، کمک به خویشتن را نخستین رسالت هر فرد برشمرده و با بیان این که هر کسی می توان با نوشتن به روان خویش کمک کند، یادآور شد: «شعر همواره در نگاه من است و من، قبل از شاعر بودم و شعر نوشتن، تلاش کردم شاعرانه زندگی کنم و شاعرانه نگاه کنم، چرا که اعتقاد دارم شاعر بودن صرفاً قلم زدن در حوزۀ ادبیات نیست، بلکه معتقدم شاعر کسی است که بتواند جهان را شاعرانه‌تر از دیگران ببیند.»

این شاعر با سابقه، ضمن تأکید بر این مفهوم که امروز انتظارات موجود در مردم، مسئولیت سنگینی را بر عهده شاعران گذاشته است، گفت: «می‌دانم که شاید یک شاعر نتواند یک جامعه را نجات دهد، اما قطعاً باید برای نجات خویش، درست نگاه کند، درست فکر کند و جهان پیرامونی خویش را درست بشناسد.»

میرکاشی، ضمن ابراز تأسف از این که امروز برخی از تصورات وجود دارد که یک زن، در جامعۀ امروز ما آن‌گونه که باید نمی‌تواند دست به سرودن اشعار عاشقانه بزند، اضافه کرد: «شاید بارها برای من اتفاق افتاده است که در مواجهه با اشعارم، از من سؤال شده است که مخاطب اشعار شما کیست و یا تو یا باید هر روز یه این نکته پاسخ بدهی که درگیر ماجراهای شخصی نشوید و یا مثلاً این گونه پاسخ بدهید که آیا فقط مگر کارگردان‌ها تنها فیلم شخصی زندگی خود را می‌سازند که شما از یک شاعر این توقع را دارید که تنها روزمرگی‌های خویش را بنویسد؟»

نیازمند تشویق نوجوانان در مسیر ادبیات توسط آموزش‌وپرورش هستیم

این شاعر با سابقه، با اشاره به این که در دوران تحصیل، همواره در تمامی جشنواره‌های شعر دانش‌آموزی شرکت می‌کرده است و اشعارش در این جشنواره‌ها برگزیده‌ می‌شدند، تأکید کرد: «نمی‌توان گفت که در آن زمان و در آن سن، اشعار فاخری نوشته می‌شد که مورد تشویق قرار می‌گرفت، اما باید این نکته را مد نظر داشت که مسئولین آموزش‌وپرورش با این رویکرد دانش‌آموزان را مورد تشویق قرار می‌دادند که تشویق شوند.»

وی در پایان، یادآور شد:«امروز نیازمند تشویق نوجوانان در مسیر ادبیات و دیگر مسیرهایی هستیم که ممکن است در آن استعداد داشته باشند.»