در گفت‌وگو با پانا؛
حسین قربانزاده: وقتی هنر مردمی شد، زنده می‌ماند
شعارزدگی و حصار کشیدن‌ها از تاثیرگذاری هنر می‌کاهد/ سنجیدن هنر در یک حیطه خاص کار درستی نیست
تهران (پانا) - نویسنده کتاب «رد انگشت‌های اصلی» معتقد است هنر را باید مردمی کرد و سنجیدن هنر در یک حیطه خاص کار درستی نیست.
حسین قربانزاده خیاوی، عضو انجمن نویسندگان کودک و نوجوان و نویسنده‌ای که امسال به خاطر نوشتن و چاپ کتاب «رد انگشت‌های اصلی» موفق به دریافت جایزه هنر انقلاب شد، درباره این هفته به پانا گفت: « هنوز بعد از گذشت چهل سال از پیروزی انقلاب اسلامی به هنری در تراز انقلاب نرسیده‌ایم. به نظر من اگرچه آثار خوبی در زمینه‌های مختلف فرهنگی و هنری خلق شده‌اند اما تا اینجای کار هم نتوانستیم آن حدی که باید در مسیر رسیدن به هنری مطابق با ارزش‌های انقلاب اسلامی پیش برویم و این هنر را بشناسانیم.»
سنجیدن هنر در یک حیطه خاص کار درستی نیست
وی افزود: « معتقدم سنجیدن هنر در یک حیطه خاص، کار درستی نیست. هنر را باید مردمی کرد و وقتی مردمی شد، زنده می‌ماند و گسترش و درخشش پیدا می‌کند. این هنر می‌تواند ماندگار و سازنده باشد.»
نویسنده کتاب «رد انگشت‌های اصلی» تاکید کرد: «هنر همیشه باید مردمی باشد چون هنرمندان از بطن مردم بلند می‌شوند و این مردم هستند که مشخص می‌کنند به چه چیزهایی باید اهمیت داد و چه چیزهایی برایشان مهم است. مردمی بودن جنگ نیز برای من اهمیت دارد البته جنگ برای هیچ ملتی چهره خوشایند ندارد و برنده‌ای ندارد.»
وی در ادامه توضیح داد: «حمایت از هنر در هر کشوری وجود دارد و باید وجود داشته باشد. به طبع حکومت و دولت ما هم سعی کرده است که حامی هنر باشد. وقتی که اسمی از انقلاب به میان می‌آید همه ما می‌دانیم که انقلاب متعلق به مردم است و مردم انقلاب می‌کنند اما اگر عده‌ای انقلاب را مصادره کنند و هنر انقلابی به وجود بیاورند عرصه این مفهوم گسترده را محدود می‌کنند و مردم وقتی متوجه این موضوع می‌شوند کم کم یا پا پس می‌کشند و یا کج‌دار و مریض با مفهوم مذکور برخورد می‌کنند. آنها به مرور در برابر هنر انقلابی جبهه می‌گیرند و این جبهه‌گیری منجر به شکل‌گیری ۲ گروه هنرمندان متعهد و غیرمتعهد می‌شود. این در صورتی است که من حس می‌کنم هنرمند همیشه متعهد به هنر و مردمش است پس نمی‌توان فقط به هنرمند انقلابی، هنرمند متعهد گفت. هنرمند متعهد همه کسانی هستند که برای مردمشان، اعتلای فرهنگ و هنر تلاش می‌کنند.»
این نویسنده کودک و نوجوان همچنین گفت: «دوری مردم از هنر انقلابی باعث شده است که ما با هنرهای محفلی و غیرپویا مواجه شویم. وقتی که هنر محفلی می‌شود و عده‌ای از افراد آن را در حیطه خود می‌دانند برخی از افراد مجوز ورود به آن را پیدا نمی‌کنند و در چنین صورتی یک بال هنر کنده می‌شود و چند پر پرواز آن قیچی می‌شوند.»
قربانزاده خیاوی بیان کرد: «هنر یک عرصه رنگین‌کمانی است و هر کسی با توانایی خودش بخشی از این عرصه را جلا می‌دهد و پویا می‌کند. وقتی ما تعداد زیادی هنرمند داشته باشیم و بخواهیم نصف آنها نباشند و دیده نشوند، هنر کم‌رنگ می‌شود البته ممکن است جلوه داشته باشد اما جلوه یک رنگین‌کمان رنگارنگ و درخشان را نخواهد داشت بنابراین من حس می‌کنم همه هنرمندان باید در عرصه هنر انقلاب که متعلق به مردم است، هنرنمایی کنند تا این هنر جلوه‌گری و ماندگاری خاص خودش را داشته باشد.»
شعارزدگی و حصار کشیدن‌ها از تاثیرگذاری هنر می‌کاهد
وی تصریح کرد: «من فکر می‌کنم تا به امروز حتما افرادی در کشور خواسته‌اند که همه هنرمندان را در یک جا جمع کنند اما توفیق چندانی در زمینه این جذب حداکثری حاصل نشده است تا بتوان از توانایی اکثر هنرمندان برای اعتلای داشته‌های انقلاب استفاده کرد.»
نویسنده کتاب «رد انگشت‌های اصلی» در پایان میزان تاثیرگذاری آثار هنری را تخمین زد و گفت: « هنر صد درصد اثرگذار است و وقتی یک اثر هنر به وجود می‌آید، در سطح بین‌الملل تاثیر می‌گذارد چون کار هنر تاثیر گذاشتن است. میزان عمق، ماندگاری و گستردگی این تاثیر مهم است. هنر حقیقی و برخاسته از خواسته مردم حتما در سطوح ملی و بین‌المللی دیده می‌شود. وجود شعارزدگی و حصار کشیدن‌ها از تاثیرگذاری هنر می‌کاهد.»
ارسال دیدگاه