شجاعت مردم غزه تا ابد در ذهن ها باقی است

شجاعت و رشادت مردمان بی دفاع و مظلوم فلسطین بر گوشه ای از تاریخ نقش ابدی بسته است و حالا در روزی که به نام غزه نام گذاری شده، قلم بر برگه ای می چرخانم تا چندی از شجاعت ها و مبارزه مردم پاک غزه بنویسم و این نوشته ناچیز را به ارواح مطهر شهدای این جنگ هدیه کنم.

در هفتمین روز از روز های اول زمستان سال ۱۳۸۷ رژیم صهیونیستی اسرائیل سربی از بی رحمی خود را در خاک پاک شهر غزه در کشور فلسطین به عنوان متراکم ترین نقطه جهان از لحاظ جمعیت ریخت و حمله خود را به آنجا آغاز کرد، تنها برای از بین بردن آن مردم بی گناه که در این دنیای بزرگ فقط خدای متعال را داشتند و توکلشان بر او بود.

در این هیاهوی جنگ مردم غزه سلاحی برای دفاع از خود نداشتند و برایشان مبارزه کردن دشوار شده بود، اما وطنی که در آن بزرگ شده بودند را نمی توانستند رها کنند و تسلیم شوند.

حامیان مردم غزه بعد از خدای بزرگ، مردم غیور ایران اسلامی بودند که از رشادت های مردمانش خبر دارند، ایران صدای گریه های جانسوز این مردمان را انگار با گوش های خود شنیده و دردشان را چشیده بود.

چند روز جنگ پی در پی آوارگی و گرسنگی و خستگی و ترس، رمق از جان هایشان گرفته بود و خیلی از ِآنان عزادار عزیزانشان بودند که در این جنگ نابرابر به مقام عزتمند شهادت رسیده بودند اما باز هم به مبارزه و مقاومت ادامه می دادند.

گویا همیشه این را در دل هایشان تکرار می‌کردند که «هو معکم این ما کنتم» قوت قلبشان و دلیل اصلی روحیه ای تازه برای ادامه جنگیدن شان، وجود خدایی بود که هر ثانیه و لحظه هوایشان را داشت و صدایشان را می شنید.

کودکان غزه به جای اینکه به بازی های دوران بچگی خود برسند، انگار با شروع این جنگ بزرگ شده بودند و حالا تنها به فکر مبارزه با ظالمان و متجاوزان بودند.

همه چیز عوض شده بود، شب ها دیگر آن شب های ساکت و آرامی نبود و صدای گلوله ها، طنین آسمان را به یکباره تغیر داده بود و صبح ها دیگر خبری از عطر نان های تازه پخته شده نمی داد و تنها بوی خون مشامت را آزار می داد.

پیکر های بی جانی که روی زمین مثل گلبرگ های پرپر شده ریخته بودند اشک از دیدگان هر تماشاگری جاری می ساخت، خبری از صدای خنده های کودکان نبود و صدای گریه شهر را فرا گرفته بود، همانند کابوسی که ادامه داشت و پایانش مشخص نبود.

این جنگ شوم 22 روز طول کشید، همانانی که وعده پایان 7 تا 10 روزه جنگ را به حامیان خود داده بودند حالا باید بعد از 22 روز به جایگاه خود با دستانی که از خون این جماعت مظلوم رنگین شده بود باز می گشتند، اما مردمان غزه تمام تلاش خود را برای مبارزه و دفاع به کار گرفته بودند.

پایان این 22 روز جنگ نابرابر به پایان زندگی صدها زن و کودکان مظلوم غزه رسید، اما شجاعت و ایثار این مردم تا ابد در تقویم ذهن میهن و مردمان ما نقش بست.

دانش‌آموز خبرنگار*