شیعیان افغانستان سهمی ندارند؟

شیعیان افغانستان متاثر از انقلاب اسلامی، به خمینیست‌ها شهره یافتند. این نامی بود که کمونیست‌های دولت افغانستان به طرفداران امام‌خمینی می‌گفتند. بسیاری از ۵۰۰۰ شهید زندان پل‌چرخی تنها جرم‌شان عشق به خمینی بود. یک سالی از جنگ مجاهدین با ارتش سرخ شوروی می‌گذشت که تانک‌های بعثی نیز خرمشهر ایران را اشغال کردند. ایران و افغانستان هر دو به جنگی کشیده شده بودند که شیاطین بلوک شرق و غرب در پس‌آن بودند.

به‌ناگاه، جمعی از خمینیست‌ها راهی خوزستان شدند
تیپ ابوذر، نام تیپ مستقل داوطلبان شیعیان افغانستانی در جنگ ایران و عراق بود که جنگ با شرق و غرب را نه در جغرافیای افغانستان، بلکه به وسعت تشییع انقلابی دریافتند و هشت‌سال دوشادوش رزمندگان ایرانی در آفتاب سوزان خوزستان جنگیدند؛ از بیابان‌های فکه و شلمچه تا جزایر هور و مجنون.
از گمنام بودن‌شان، همین بس که نه اسامی شهدای آنها لیست شده و نه کارتی برای جانبازهایشان صادر.
جنگ ایران و عراق که تمام شد، سه سالی گذشت تا مقاومت مجاهدین افغانستانی به شکست و خروج ارتش شوروی انجامید. اما گویی جنگ جزئی از سرنوشت این سرزمین است؛ حاصل جنگ‌های داخلی تا میانه دهه۷۰، به قدرت گرفتن طالبان انجامید.

سال۷۸، قرارگاه انصار نیروی قدس در ایران، جمعی از بازماندگان تیپ ابوذر را برای مقابله با طالبان سازماندهی کرد؛ این‌بار با نام «تیپ حضرت‌رسول».
سال۹۲ و با شروع جنگ سوریه، ۲۲نفر از تیپ حضرت‌رسول راهی جنگ سرزمین دمشق شدند. این‌بار برای جنگ با داعش و دفاع از حرم بانوی دمشق. خمینیست‌های دهه۵۰ و ابوذرهای دهه۶۰، این‌بار نام خود را «تیپ فاطمیون» نهادند؛ تیپی برای دفاع از حرم زینب(س).
کمتر از چندسال، ۳۰هزار شیعه افغانستانی در ایران آموزش دیدند و به سوریه اعزام شدند. تیپ به‌تدریج لشکر شد. ابوحامد (علیرضا توسلی) نخستین و آخرین فرمانده افغانستانی تیپ فاطمیون بود. از تعداد شهدای خمینیست‌ها و تیپ ابوذر و تیپ حضرت‌رسول، اطلاع دقیقی در دست نیست اما لشکر فاطمیون بیش‌از ۲۵۰۰شهید در راه دفاع از حرم داده است.

شیعیان افغانستانی، عمری را در صف جبهه نخست «خون دادن» برای تشییع انقلابی سپری کرده‌اند. حال سهم آنان از ادبیات و سینمای ایران چقدر بوده؟! اصلا سهمی هست؟!

*مستندساز و پژوهشگر تاریخ

منبع: جام‌جم