نگاه به نیروی انسانی نباید ثابت و بی‌تحرک باشد؛ معلم باید در مسیر رشد دائمی قرار گیرد

نشست علمی «بررسی چالش‌های تحول در زیست‌بوم منابع انسانی آموزش و پرورش» با حضور جمعی از مدیران آموزش و پرورش استان‌ها برگزار شد.  در این نشست  مهدی نامدار عضو هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان، با تأکید بر اهمیت سرمایه انسانی گفت: برای تحول  در آموزش و پرورش،  باید تحول در انسان و منابع انسانی به وجود آید.

وی افزود: امروز دیگر سخن گفتن از اهمیت آموزش و پرورش بدیهی است. همه شاخص‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با کیفیت سرمایه انسانی پیوند دارند و هیچ جامعه‌ای بدون توجه به تعلیم و تربیت نمی‌تواند به رشد برسد.

این استاد دانشگاه در ادامه با اشاره به تجربه کشور آلمان پس از جنگ جهانی دوم، گفت: آنچه این کشور را به موفقیت رساند  ثروت مالی نبود، بلکه توجه به آموزش و پرورش و سرمایه انسانی بود.

نامدار با بیان اینکه آموزش و پرورش در هر دوره‌ای با شرایط تازه‌ای روبه‌روست، گفت: امروز یکی از مهم‌ترین شرایط؛  ورود ابزارهای نو و به‌ویژه هوش مصنوعی است. بسیاری از دانش‌آموزان پاسخ  پرسش‌های خود را به‌جای معلم، از این ابزار می‌گیرند. این تغییر نشان می‌دهد که نقش منابع انسانی همانند گذشته نیست و باید نگاه تازه‌ای به جذب، نگهداشت و رشد معلمان داشت.

وی افزود: نگاه به نیروی انسانی نباید ثابت و بی‌تحرک باشد. معلم باید در مسیر رشد دائمی قرار گیرد. اگر چنین نگاهی وجود نداشته باشد، آموزش و پرورش نمی‌تواند به جایگاه شایسته برسد.

عضو هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان همچنین بر ضرورت ارزیابی دقیق و عادلانه تأکید کرد و گفت: تا زمانی که نقاط قوت و ضعف معلمان شناخته نشود، برنامه‌ریزی برای ارتقا ممکن نیست.

نامدار  کرامت معلم را فراتر از افزایش حقوق دانست و گفت: معلمان نیازمند فضایی هستند که در آن شنیده شوند و امکان گفت‌وگو و هم‌فکری داشته باشند. این حلقه‌های گفت‌وگو در مدارس می‌تواند کیفیت آموزش را به‌طور جدی بالا ببرد.

وی  افزود:  آموزش و پرورش نیازمند یک مرکز تصمیم‌گیری واحد و مقتدر است.

نامدار همچنین   گفت: آینده‌نگری در آموزش و پرورش ضروری است. اگر آینده‌ای روشن ترسیم نشود، این نهاد به جای کنشگری، صرفاً واکنش نشان خواهد داد.  مراقبت مداوم از سرمایه انسانی از راه ارزشیابی و رشد مستمر لازم است و  ارتباط دانشگاه و آموزش و پرورش باید پیوسته باشد. هزاران دانش‌آموخته علوم تربیتی و روان‌شناسی در کشور داریم که اگر هر یک پروژه‌ای کوچک در آموزش و پرورش انجام دهند، تحولی بزرگ ایجاد خواهد شد.

وی همچنین بر داده‌محوری و بازگرداندن اختیارات به مدارس تأکید کرد و گفت: مدرسه باید کانون شهر باشد. بزرگ‌ترین ساختمان شهر باید مدرسه باشد نه نهادی دیگر، همچنین واگذاری اختیارات به مدارس و تشکیل مجتمع‌های آموزشی می‌تواند راهگشا باشد.

نامدار در پایان عنوان کرد: ظرفیت‌های بزرگی در کشور وجود دارد، اما آنچه کم است خودباوری است. اگر خودباوری تقویت شود و کارها با همراهی و هم‌فکری پیش رود، می‌توانیم به آموزش و پرورشی فاخر و شایسته ملت ایران دست یابیم.