کارشناس روانشناسی در گفت‌وگو با پانا:
خانواده و رسانه؛ دو عامل اصلی در شکل‌گیری پرخاشگری کودکان هستند
کرج(پانا)-کارشناس روانشناسی در استان البرز گفت: کارشناسان معتقدند که پرخاشگری در کودکان، تنها نتیجه خشم لحظه‌ای نیست، بلکه ریشه در الگوهای تربیتی خانواده، اضطراب‌های پنهان، کمبود مهارت‌های اجتماعی و تأثیر مستقیم رسانه‌ها دارد؛ عواملی که اگر به‌موقع اصلاح نشوند، می‌توانند آینده رفتاری و اجتماعی کودک را تحت‌تأثیر قرار دهند.
فاطمه مرادی در گفت‌وگو با پانا عنوان کرد:«پرخاشگری در کودکان نتیجه مستقیم الگوهای تربیتی نامناسب، مشکلات روانی و تأثیر محیط اجتماعی و رسانه‌ها است. مشاهدات میدانی نشان می‌دهد کودکانی که در خانواده‌های پرتنش یا همراه با خشونت کلامی و بدنی رشد می‌کنند، بیش از دیگران رفتارهای پرخاشگرانه از خود بروز می‌دهند.»
وی افزود:«والدینی که تاب‌آوری کافی ندارند، بیش از حد سخت‌گیر یا برعکس بسیار آسان‌گیرند،خواسته یا ناخواسته کودک را به سوی یادگیری الگوهای خشن سوق می‌دهند تنبیه، تحقیر و بی‌توجهی به نیازهای عاطفی کودک از جمله عواملی است که موجب می‌شود کودک در آینده مشکلات رفتاری و واکنش‌های خشم‌آمیز بیشتری نشان دهد.»
مرادی تأکید کرد: «کودکان از طریق مشاهده رفتار بزرگ‌ترها و اطرافیان، به‌سرعت پرخاشگری را یاد می‌گیرند.آزمایش‌ها نشان داده است که دیدن خشونت در خانه، بازی‌ها یا حتی در میان همسالان باعث می‌شود کودکان همان رفتارها را در بازی یا روابط اجتماعی خود بازآفرینی کنند.»
وی توضیح داد:«عوامل روانی همچون اضطراب، بیش‌فعالی و ناتوانی در مهارت‌های اجتماعی مانند گفتن «نه» یا حل مسئله نیز نقش مهمی در بروز خشونت دارند.کودکانی که نمی‌توانند مشکلات خود را حل کنند یا تحت فشارهای بیرونی قرار می‌گیرند، خشم را به‌عنوان تنها راه تخلیه و واکنش انتخاب می‌کنند.»
این روانشناس خاطرنشان کرد: «نقش رسانه‌ها و بازی‌های کامپیوتری نیز در این میان پررنگ است.مواجهه مداوم با محتوای خشن یا ناکامی‌های پی‌درپی در بازی‌ها می‌تواند سطح استرس کودکان را بالا ببرد و رفتارهای پرخاشگرانه آنها را تشدید نماید.»
مرادی در ادامه افزود:«جایگزین کردن روش‌های تربیتی مبتنی بر احترام و گفت‌وگو به جای تنبیه، آموزش مهارت‌های حل مسئله و کنترل خشم به کودکان، تقویت تاب‌آوری والدین و نظارت جدی بر محتوای رسانه‌ای و بازی‌های مورد استفاده کودکان از جمله راهکارهایی است که می‌تواند میزان خشونت را در کودکان کاهش داد.»
وی در پایان گفت:«خشونت در کودکان یک مسئله فردی نیست بلکه نتیجه مجموعه‌ای از عوامل خانوادگی، روانی و اجتماعی است و تنها با رویکردی جامع و هماهنگ میان خانواده، مدرسه و جامعه می‌توان به کاهش آن امیدوار بود.»
ارسال دیدگاه