دلنوشته‌ای برای روح بیدارگر عصر ما؛ امام خمینی (ره)
مرکزی (پانا) - ای روح خدا! راهت ادامه دارد و ما بر سر عهد و پیمان خود با تو و آرمان‌های بلندت هستیم.
ای امام! وقتی نامت بر زبان می‌آید، غمی شیرین و حسی از غرور و افتخار وجودمان را فرا می‌گیرد. تو نه فقط یک رهبر، که یک مسیر بودی؛ مسیری که از دل تاریکی‌های استبداد و ناامیدی، به سوی نور عزت و استقلال گشوده شد. یادآوری روزهایی که نامت در پیچ و خم کوچه‌های این سرزمین، نوید رهایی می‌داد، لرزه بر اندام تاریخ می‌اندازد.
تو آمدی در عصری که بسیاری از ارزش‌ها به فراموشی سپرده شده بودند، در زمانی که هویت این ملت زیر چکمه‌های خودکامگی له می‌شد. با کلامی از جنس ایمان و عملی از جنس ایثار، بذر امید را در دل‌های خسته پاشیدی. چه کسی جز تو می‌توانست میلیون‌ها نفر را با دست خالی، اما با دلی سرشار از توکل، در برابر قدرت‌های پوشالی زمان بسیج کند؟
تو به ما آموختی که می‌توان “نه” گفت؛ “نه” به ظلم، “نه” به تحقیر، و “نه” به وابستگی. کلام تو، نه فقط دستور، که نوری بود که مسیر حق را روشن می‌کرد. درسی که از تو گرفتیم، درس ایستادگی بود، درس اینکه سرنوشت یک ملت را باید خودش رقم بزند، نه دیکتاتورهای داخلی و قدرت‌های خارجی.
امروز، اگر این خاک، بوی آزادگی می‌دهد و قامت این مردم، استوار ایستاده است، به برکت بذری است که تو کاشتی. یاد تو در ذهن و قلب ما حک شده است؛ نه فقط به عنوان یک خاطره، که به عنوان یک آرمان زنده. ای روح خدا، راهت ادامه دارد، و ما بر سر عهد و پیمان خود با تو و آرمان‌های بلندت هستیم. روحت شاد و یادت گرامی باد، ای خمینی کبیر!
ارسال دیدگاه