مدرسه باید محیطی حمایت‌گر باشد نه منبع اضطراب

ساحله رهرو در گفت‌وگو با پانا عنوان کرد: «مدرسه می‌تواند سهم قابل توجهی در شکل‌گیری و تشدید اضطراب اجتماعی جوانان داشته باشد. این سهم نه‌تنها به خاطر محیط آموزشی بلکه به دلیل تعاملات اجتماعی، ارزیابی‌های پی‌درپی و نظام نمره‌دهی، سبک برخورد و رفتار کادر مدرسه و  معلمان، محتوای کتب درسی و آموزشی و نبود آموزش مهارت‌های زندگی و اجتماعی است که همگی می‌توانند بر اضطراب اجتماعی تاثیرگذار باشند.»

رهرو اضافه کرد: «مدرسه به عنوان یکی از نهادهای اجتماعی، نقش کلیدی در شکل‌گیری شخصیت روانی و اجتماعی نوجوانان دارد. برای کاهش این اضطراب باید محیط مدرسه را حمایتگر و بدون قضاوت کرد، بر نظام نمره‌دهی متمرکز نشد و شیوه ارزیابی را اصلاح کرد و مهارت‌های زندگی را آموزش داد. مثلا مهارت‌های خودآگاهی، سخنرانی در جمع و اعتماد به نفس و از همه مهم‌تر اینکه معلمانی تربیت کرد که آموزش‌های روانشناسی و تربیتی دیده باشند تا بتوانند در محیط مدرسه حساس‌تر و همدل‌تر عمل کنند.»

وی بیان کرد: «از مسئولین درخواست دارم که نگاهشان به مدرسه از محیط صرفا آموزشی به محیط رشد روانی و اجتماعی تغییر یابد و مدرسه یک نهاد حمایتگر باشد نه تنبیه‌گر؛ مشوق باشد نه قضاوت‌گر و محیطی فراهم کنند که یادگیری با امنیت و آرامش روانی همراه باشد.»