«مجلس دانش‌آموزی» یک ظرفیت بالقوه برای تصمیم‌سازی و کنشگری است

به گزارش خبرنگار پانا، اولین نشست کارگروه تدوین سند دوازدهمین دوره مجلس دانش‌آموزی صبح امروز چهارشنبه دوازدهم آذرماه با حضور صادق حسین‌زاده ملکی معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش، رحمت‌الله رضایی معاون فعالیت‌های دانش‌آموزی سازمان دانش‌آموزی کشور، محمد عکاف مدیرعامل خبرگزاری پانا، هادی کشاورزی سرپرست دبیرخانه مجلس دانش‌آموزی کشور و اعضای مجلس دانش‌آموزی کشور در سالن جلسات سازمان دانش‌آموزی کشور برگزار شد.

علی فلاحتکار در این نشست با ابراز خرسندی از حضور در جمع اعضای مجلس دانش‌آموزی کشور، گفت: آن چیزی که باید به‌عنوان یک مسئله با آن مواجه شویم، فکر کردن به چیستی، چرایی و چگونگی هر رویداد، هر زیرساخت و هر حرکتی است که در یک نهاد شکل می‌گیرد. اینکه من در مجلس دانش‌آموزی، اساسا ماموریت و رسالتم چیست؟. امروز، مبتنی بر همین ماموریت و رسالت، با چه مسئله‌ای مواجه هستم و برای حرکت به سمت آن، با چه موانعی روبه‌رو هستم؟   و اینکه فناوری‌ها برای رفع آن مسئله چه کمکی می‌توانند کنند؟

وی ادامه داد: حتما مجلس دوازدهم با مجلس یازدهم متفاوت است. در مجلس دوازدهم، به لطف خدا، ریلِ گذشته درست سر جای خودش قرار گرفت. آن چیزی که فرصت ماست و نباید از دست بدهیم، تحول در ماموریت‌های مجلس دانش‌آموزی است. لطفا  از این زاویه به مسئله نگاه کنید که در دنیا چیزی به نام «مجلس دانش‌آموزی» نداریم.  این یک خلق بزرگ، نوآورانه، مبدعانه و ویژه است که فقط در جمهوری اسلامی ایران به وجود آمده است.

فلاحتکار اظهار کرد: یونسکو در پروتکل‌های خود، فرد زیر ۱۸ سال را «کودک» تعریف می‌کند؛ یعنی فردی که هنوز از مرز ۱۸ سال عبور نکرده و باید درگیر سرگرمی، گذشته‌نگری و دوره‌ای از تجربه‌اندوزی باشد. در ادبیات فناوری و اسناد بین‌المللی نیز این تلقی وجود دارد که نباید فرد زیر ۱۸ سال را با «مسئله» درگیر کرد. در واقع، کودک در این منطق همچون انسانی فرض می‌شود که سوار قطاری در حال حرکت است؛ قطاری که باید او را تا ۱۸ سالگی به مقصد برساند و در مسیر، مجموعه‌ای از آموزش‌ها را دریافت کند تا به «شهروند مطلوب» تبدیل شود.

قائم مقام معاون وزیر در سازمان دانش‌آموزی کشور تصریح کرد: از دل همین نگاه است که نظریه جهانی‌سازی (Globalization) و ایده «دهکده جهانی» بیرون می‌آید؛ جهانی که باید شهروند مطابق با استانداردهای مطلوب خود تربیت کند. نظریه «ملت ـ دولت»‌ها (Nation State) نیز که به‌نظر می‌رسد کارکردش تا حدود سال‌های ۲۰۳۴ یا ۲۰۳۵ ادامه خواهد داشت، در آینده با عنوان «شهرهای پایدار» یا Stable Cities شناخته می‌شود.

وی ادامه داد: در این نگاه، هدف ایجاد دولت‌ـ‌ملت‌هایی است که نیازمند شهروندانی تربیت‌شده‌اند؛ بنابراین از کودکی باید آموزش‌هایی مانند شناخت چراغ سبز و قرمز، قواعد عبور، رفتار اجتماعی و دیگر مهارت‌های مدنی به کودک داده شود.  این آموزش‌های اجتماعی ضروری‌اند، اما کافی نیستند؛ زیرا مبتنی بر همان رویکردی هستند که فرد زیر ۱۸ سال را کودکِ صرف می‌دانند؛ کودکی سوار بر قطاری در حال حرکت که خود به حرکت نیاز ندارد و فقط باید بنشیند و آموزش ببیند.

فلاحتکار افزود: اما در نقد این نگاه، در دهه ۱۳۸۰ ظرفیتی در ایران شکل گرفت به نام «مجلس دانش‌آموزی». برخلاف تصور یونسکویی، در سنت دینی ما دختران در ۹ سالگی و پسران حدود ۱۴ سالگی به سن تکلیف و مسئولیت‌پذیری می‌رسند. در روایات نیز آمده است که هفت سال اول «سال پادشاهی»، هفت سال دوم «سال وزارت» و هفت سال سوم «سال مشاوره» است؛ یعنی نوجوان در هفت‌سال سوم زندگی در مقام «تصمیم‌سازی» قرار می‌گیرد و دین این مرجعیت را به او داده است.

قائم مقام معاون وزیر در سازمان دانش‌آموزی کشور تاکید کرد: مجلس دانش‌آموزی نیز دقیقا یک ظرفیت بالقوه برای همین تصمیم‌سازی و کنشگری است. اکنون ۱۷ میلیون دانش‌آموز داریم و باید این جمعیت بزرگ را جدی بگیریم. پیش از هر چیز، دانش‌آموز باید بداند «مجلس دانش‌آموزی چیست؟»   دانش‌آموز باید جایگاه خود را بشناسد. اگر نداند کجاست، «پرسونا» برای او شکل نمی‌گیرد. پس باید درباره «چیستی مجلس» گفت‌وگو کنیم. 

وی ادامه داد: نکته دوم «چرایی» است؛ اینکه اصلا مجلس دانش‌آموزی چرا تشکیل شده و چه کارکردهایی باید داشته باشد. نکته سوم «چگونگی» در دو بخش موانعی که اجازه نمی‌دهد مجلس در ریل قرار بگیرد و دوم راهکارهای رسیدن به مسیر درست است.

فلاحتکار افزود: مجلس دوازدهم با همت شما، حمایت‌های دکتر ملکی، اهتمام دکتر کاظمی و تلاش‌های آقای کشاورزی، امروز در حال قرار گرفتن در «کسوت» واقعی خود است و به ریل اصلی نزدیک می‌شود.

قائم مقام معاون وزیر در سازمان دانش‌آموزی کشور تاکید کرد: نشستن روی صندلی مجلس دانش‌آموزی را محدود نکنید به چند دیدار با مسئولان و تهیه چند تصویر. این روزها تمام می‌شود. مهم این است که شما در همین یک سال و چند  ماه که رو به پایان است، چه صیدی کرده‌اید؟ از خودتان بگذرید، از خودتان عبور کنید. خیلی‌ها عضو مجلس دانش‌آموزی می‌شوند که آینده خودشان را بسازند؛ اما ازخودگذشتگی یعنی باور کنم خدا غالب بر همه چیز است. اگر قرار است اتفاقی برای من بیفتد، باید چنگم را به ریسمان خدا بزنم. به ریسمان دیگری چنگ بزنید، هیچ اتفاقی برایتان نمی‌افتد مگر اینکه خدا بخواهد.

وی افزود: ما بناست برای آینده این کشور آینده‌سازی کنیم. مگر می‌شود بدون تمسک به خدا آینده ساخت؟ مگر می‌شود خدا نخواهد و چیزی بشود؟ مگر می‌شود واسطه‌ خیر شد اما خدا نخواهد؟ احساس من این است که در مجلس دانش‌آموزی هیچ اتفاقی نخواهد افتاد مگر اینکه خدا بخواهد.

قائم مقام معاون وزیر در سازمان دانش‌آموزی کشور خطاب به اعضای مجلس دانش‌آموزی تصریح کرد: اگر می‌خواهید کار بزرگی انجام دهید، نفس بلند لازم دارید  و نفس بلند را خدا می‌دهد.  شما هم برای اتفاقات بزرگ نفس بلند  بردارید. مهم این است که یک عهد جمعی  ببندید که خدایا، ما عهد می‌بندیم برای خودمان چیزی نخواهیم.  جای عهد جمعی، نماز جماعت است. عهد جمعی یعنی دور هم به خدایی سجده کنیم که لایزال است. به او پناه ببریم و از او بخواهیم: «خدایا! ما امروز برای تدوین سندی جمع شده‌ایم که اگر تو نباشی، امیدی به تحققش نیست.» به ریسمان خدا چنگ بزنید . اگر از خدا بخواهید، کار محقق می‌شود.

فلاحتکار اضافه کرد: پای حرف درست بایستید. عاقلانه و مدبرانه رفتار کنید. اگر دلتان تنگ شد، نماز بخوانید. اگر از فشارها خسته شدید، نماز بخوانید.  به این قدرت لایزال الهی توسل کنید.

قائم مقام معاون وزیر در سازمان دانش‌آموزی کشور با بیان اینکه امیدوارم روزی در تارک تاریخ مجلس دوازدهم بنویسند که این مجلس، محقق‌کننده‌ آرمان دانش‌آموزان مدرسه بود، گفت: از مجلس اول تا مجلس یازدهم، من با بسیاری از آن‌ها صحبت کرده‌ام؛ بروید با آن‌ها حرف بزنید. گلایه‌ها و نقدهایشان یکی است. شما در مجلس دوازدهم کاری کنید که این ادبیات رشد کند و بزرگ‌تر شود.