مادران و پرستارانی که جنگ را با سکوتشان فتح کردند

هفته دفاع مقدس فرصتی است تا فراتر از رزم و عملیات‌های نظامی، به نقش‌های کمتر دیده شده‌ای نگاه کنیم که پایه‌های مقاومت را شکل دادند. روز ششم این هفته، روزی است که نقش زنانی بی‌ادعا و تاثیرگذار در دفاع مقدس یادآوری می‌شود؛ زنانی که با صبر، شجاعت و فداکاری، پشتوانه‌ای محکم برای رزمندگان بودند. مادرانی که با دست‌های خالی و قلبی پر از امید، غذا و دارو می‌رساندند، خانه‌ها را اداره می‌کردند و دل‌های فرزندانشان را برای حضور در جبهه‌ها آماده می‌کردند.

پرستاران و داوطلبان زن، نه با سلاح، بلکه با دستان مهربان و شجاعشان، جان هزاران رزمنده را نجات دادند. آن‌ها شب و روز را نمی‌شناختند و حتی لحظه‌ای از وظیفه انسانی‌شان کوتاهی نکردند. فراتر از بیمارستان‌ها، در مدارس و خیابان‌ها، زنانی که معلم، پرستار و مربی بودند، با آموزش و مراقبت، آینده کودکان و نوجوانان را تضمین کردند تا جنگ، تنها محدود به خاک جبهه‌ها نباشد.

نوجوانان امروز، ما دانش‌آموزان پانا، وقتی به روایت‌های این زنان گوش می‌دهیم، درمی‌یابیم که دفاع مقدس تنها یک تاریخ نظامی نیست؛ یک تاریخ انسانی و فرهنگی است. درسی که به ما می‌آموزد امنیت و آرامش امروز ما نتیجه تلاش‌های خاموش و بی‌ادعای بسیاری است. مادرانی که فرزندانشان را راهی جبهه کردند، زنانی که در دل بحران‌ها مدرسه‌ها و خانه‌ها را حفظ کردند، و پرستارانی که به جای ترس، مهربانی را برگزیدند، واقعیت‌های نانوشته این دورانند.

امروز، وقتی به تصاویر و خاطرات بازماندگان نگاه می‌کنیم، باید به یاد داشته باشیم که هر قهرمانی که در جبهه‌ها جنگید، سایه‌ای از صبر و فداکاری زنانی پشت سرش داشت. دفاع مقدس یعنی همه با هم، چه در میدان جنگ و چه در دل خانه‌ها، برای یک هدف مشترک ایستادیم. و ما نوجوانان پانا، مسئولیم تا این داستان‌های ناگفته را نه فقط در یادها، بلکه در رفتارها و انتخاب‌های آینده خود، زنده نگه داریم.