ماه مهر؛ نوای قدم‌هایی که دوباره در راهروهای مدرسه طنین می‌اندازد
کاشمر(پانا)- این بار خبرنگار پانا؛ بازگشایی مدرسه، بازگشایی نردبان موفقیت را به شکلی متفاوت روایت میکند.
تابستان، آرام آرام چمدانش را می‌بندد و خورشید، پاییز را با آغوشی باز به استقبال می‌رود. باد، برگ‌های زرد و نارنجی را به رقص درمی‌آورد و زمین، نوای پایانی روزهای گرم سال را زمزمه میکند. اما در این میان، قلب‌های بسیاری می‌تپند برای روزی که انتظارش را می‌کشیدند: روز بازگشایی مدرسه!
مدرسه، تنها یک ساختمان با دیوارهای بلند و نیمکت‌های چوبی نیست؛ دنیایی است زنده، پر از خاطره، امید و رویا؛ هر کلاس، قصه‌ای دارد از اشتیاق کودکانی که می‌خواهند بال پرواز بسازند؛ از نگاه‌های کنجکاوی که می‌پرسند و می‌آموزند؛ از لبخند هایی که دوستی‌ها را پایه‌ریزی می‌کنند و از اشک‌هایی که گاه بارانِ صمیمیت می‌شوند.
معلمان، قهرمانان بی‌ادعای این داستانند. آن‌ها نه تنها کتاب‌ها را ورق می‌زنند، که قلب‌ها را نیز می‌گشایند. با صبوری، عشق می‌کارند و با ایمان، بذر امید می‌پاشند. آن‌ها به ما یاد می‌دهند که گاهی، زندگی از مسیر معادلات و فرمول‌ها هم عبور میکند، اما همیشه با شعر، هنر و مهربانی می‌توان آن را زیباتر تفسیر کرد.
زنگ مدرسه، همچون نوایی آشنا، دوباره طنین‌انداز می‌شود و صدای شاد بچه‌ها، فضا را پر میکند. کیف‌ها بسته می‌شوند، دفترها ورق می‌خورند و مدادها، داستان‌های تازه‌ای را روی کاغذ می‌نویسند. این‌جا، جایی که رویاها به پرواز درمی‌آیند، هر دانش‌آموز، قهرمان راه خویش است.
اما در پشت این هیاهو، دستانی هستند که با لرز، ولی با امید، برای اولین بار در را می‌گشایند؛ کودکانی که تازه پا به این دنیای رنگارنگ می‌گذارند و این‌ها همه بخشی از نقاشی زیبای ماه مهر هستند.
پس بیایید امسال را با تمام وجود زندگی کنیم؛ بیایید فرصت بودن در کنار هم را موهبتی بزرگ بدانیم؛ بیایید از هر درس، نه تنها دانش، که مهربانی نیز بیاموزیم و بدانیم که مدرسه، تنها یک ساختمان نیست بلکه خانه‌ی دوم ماست؛ جایی که می‌خندیم، می‌آموزیم و رشد می‌کنیم.
ارسال دیدگاه