وارث اشک و عبادت شب شهادت امام زین العابدین(ع)

در شب غم‌انگیز شهادت امام زین‌العابدین (ع)، آسمان دل‌ها ابری‌ست و زمین در سوگ مردی نشسته که با زبان دعا، تاریخ را به لرزه انداخت. امام سجاد (ع)، چهارمین امام شیعیان، فرزند امام حسین (ع) و حضرت شهربانو، در سال ۳۸ هجری قمری در مدینه متولد شد. او در واقعه عاشورا، به دلیل بیماری شدید، از حضور در میدان نبرد محروم ماند، اما پس از آن، با خطبه‌های افشاگرانه در کوفه و شام، پیام مظلومیت اهل بیت را به گوش جهانیان رساند.

امام سجاد (ع) بیش از ۳۰ سال پس از عاشورا، در دوران خفقان امویان، با عبادت، تربیت، و نگارش آثار ماندگار، رسالت امامت را ادامه داد. صحیفه سجادیه، مجموعه‌ای از دعاهای عمیق و عرفانی او، به «زبور آل محمد» شهرت دارد و تا امروز، منبعی بی‌نظیر برای شناخت روح اسلام ناب است. همچنین رساله حقوق او، منشوری جامع از اخلاق، مسئولیت‌پذیری، و کرامت انسانی است که فراتر از زمان و مکان، انسان را به خودشناسی و عدالت دعوت می‌کند.

شهادت امام سجاد (ع) در سال ۹۵ هجری قمری، با زهر جفا و به دستور ولید بن عبدالملک رقم خورد. پیکر مطهرش در قبرستان بقیع، کنار امام حسن مجتبی (ع) و دیگر بزرگان اهل بیت آرام گرفت. امشب، در شب شهادت آن امام مظلوم، دل‌هایمان را به سجاده‌اش گره می‌زنیم؛ جایی که اشک، عبادت، و آگاهی در هم آمیخته‌اند. باشد که از سکوت پرمعنایش، از دعاهای روشنگرش، و از صبر بی‌پایانش، چراغی برای مسیر زندگی‌مان بیابیم.