قحطی در غزه؛ رنج کودکان، سکوت جهان

سازمان ملل، سازمانی که ادعای بین‌المللی می‌کند، امروز عروسک استکبار شده و تنها اقدام دبیرکل سازمان ملل، توصیه به خویشتن‌داری است. صدای گریه‌های ضعیف کودکانی که از گرسنگی و تشنگی به خود می‌پیچند در کوچه‌های ویران‌شده غزه و جهان طنین‌انداز شده اما جهان امروز دیگر وجدان ندارد و به صورت قانون جنگل اجرا می‌شود.

مادرانی که با چشمانی گریان، قطره‌ای آب و تکه‌ای نان خشکیده را برای فرزندانشان تقسیم می‌کنند،در حالی که خود روزها است چیزی نخوردنداما ناگهان فرزندان‌شان جای آب و نان سنگ به شکم خود می‌بندند و جلوی چشم جهانیان پرپر می‌شوند. پدرانی که به آسمان خالی از رحمت نگاه می‌کنند و از خود می‌پرسند: «چرا جهان ما را فراموش کرده است؟.»  

رژیم کودک‌کش با محاصره وحشیانه غزه،حتی گذرگاه‌های کمک‌رسانی را نیز می‌بندد، آب، غذا، دارو و سوخت به عمد قطع شدندتا مردم غزه در رنجی تحمل‌ناپذیر جان بسپارند،کودکان بی‌گناه که باید در آغوش مادرانشان به رویاهای کودکانه فکر کنند، امروز از درد گرسنگی فریاد می‌زنند و کسی پاسخشان را نمی‌دهد.  

تصاویر کودکانی با استخوان‌های بیرون‌زده و چشمان گودافتاده، وجدان بشریت را به چالش می‌کشد.اما گویا دنیا ترجیح می‌دهد نبیند، نشنود و سکوت کند،سازمان‌های بین‌المللی به جای اقدام قاطع، به بیانیه‌های ضعیف بسنده می‌کنند، در حالی که مردم غزه هر دقیقه به مرگ نزدیک‌تر می‌شوند.  

این فقط محاصره غذایی نیست؛ این یک کشتار جمعی است،یک نسل‌کشی آرام که زیر چتر حمایت قدرت‌های جهانی انجام می‌شود.

آیا زمان آن نرسیده که فریاد مردم غزه را بشنویم؟ آیا وجدان‌های بیدار جهان در برابر این فاجعه انسانی سکوت خواهند کرد؟ تاریخ هرگز سکوت و همراهی با این جنایت را نخواهد بخشید،غزه امروز به نمادی از مقاومت و رنج تبدیل شده است،اما این رنج باید پایان یابد،جهان باید قبل از آنکه بسیار دیر شود،جلوی این جنایت را بگیرد.  

در پایان به عنوان یک دانش‌آموز خبرنگار پانا سخنی با کشورهای مسلمان به ویژه کشورهای ثروتمند عربی حاشیه خلیج فارس دارم،در روزگاری مردمان اروپایی و آمریکایی وجدانشان بدرد آمده است و در خیابان‌ها در راستای حمایت از مردمان مظلوم غزه قدم برمی‌دارند و مقابل حکومت‌هایشان ایستادگی می‌کنند،ای حاکمان عربی و کشور‌های عربی،آیا با مردم غزه هم زبان هستید؟آیا آنها برادران دینی‌تان نیستند؟آیا مردمان غزه حق نیستند؟آیا وجدان دارید؟چرا به کمک برادران دینی‌تان نمی پیوندید و گاها با استکبار همراهی می‌کنید.

عاشورا و کربلا بازهم در حال تکرار است،اما دیگر اگر این‌ بار تکرار شود جایی برای پشیمانی و حسرت نیست.

چرا که در زمان اباعبدالله الحسین و سایر معصومین وسایل ارتباطی نبود، دانش پیشرفت نکرده بود و مردم در جهالت به سر می‌بردند،اما امروز که تصاویر غزه را می‌بینید و عاشورا را شنیدید و می‌گویید ای کاش هل من ناصر ینصرنی حسین را پاسخ داده بودیم،سکوت در برابر جنایات رژیم صهیونسیتی جنایتی بر علیه اصحاب حسین‌ابن‌علی و خدمت در رکاب حرمله است.