هم نام رسول خداست هرچند کسی به خود این جسارت را نمی‌دهد که او را با این نام مخاطب قرار دهد. مادرش از تباریست که به اسحاق می‌رسد و پدرش به اسماعیل. فرزندی که به جرات می‌توان گفت خالص‌ترین نواده یعقوب نبی است. از آدم تا خاتم همه آمدند تا مقدمه آمدنش باشند.
شاید شما هم از جمله کسانی باشید که با پیام‌های تبریک پایان صفر مواجه شده باشید. همان پیام‌هایی که در آرزوی گرفتن پیغام بهشت، حروف‌نگاری و ارسال می‌شود. آن را هم مستند میکنند به روایتی از حضرت رسول اکرم(ص) به این بیان که؛ "من بشّرنی بخروج صفر بشّرته بالجنّة؛ هرکس به من مژده خارج شدن از ماه صفر بدهد، من به او بشارت بهشت می‌دهم."
دین آمده است تا انسان را بسازد. نظام اخلاقی دین، برای انسان‌سازی و جامعه‌پردازی است. از اولین پیامبر این خط را در پیش گرفته‌اند و آخرین این سلسله جلیله نیز با "انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق" به صریح‌ترین بیان فرموده است که رسالتش اکمال مکارم و فضیلت‌های اخلاق است.
دیگران را نمی‌دانم اما برای من، کاوه زنده‌تر از زندگی است. آنقدر این را باور دارم که هر صبح می‌توانم با سلام به خود به سلامتی برسم. این را هم باور دارم که سلامتِ جمله ما رهین سلام آنان است.
از همان روزهای اول که وارد میدان پرتلاطم خبرنگاری شدیم، این جمله بارها و بارها از زبان اطرافیان به ویژه خانواده ها در گوشمان تکرار می شد. «این چه کاریست که سمتش رفته ای؟ آخر خبرنگاری هم شد کار؟ اگر بلایی سرتان بیاید چه کسی جواب می دهد؟ نه بیمه ای؟ نه پشتوانه ای؟»
ما به آیند‌ه‌پژوهی و آینده‌نگری نیاز داریم. ماندن در امروز و چشم بستن بر فردا، ما را با مصیبت‌هایی مواجه می‌کند که تصور آن هم هولناک است.
راهپیمایی اربعین مراسم بزرگ و روحبخش شیعیان در حال برگزاری است. ایرانیان از سراسر کشور قدم در مسیر کربلا می گذارند تا جان‌شان را در منزلگاه حسین(ع) جلا دهند.
ارزش آدم ها را اگر به کار و نتایجِ کارشان بسنجیم، پزشکان قطعا در شمار کسانی خواهند بود که شایسته احترام تمام خواهند بود. صدر نیز جایی است که باید بنشینند و به قدر دیدن برخیزند.
در دنیای امروز انسان‌های موفق مختصات خاص و توصیفات ویژه‌ای دارند. در دوره‌های قبل افراد باید فعل خواستن را صرف می‌کردند و کمی تلاش می‌کردند تا به آنچه می‌خواهند برسند اما در دنیای امروز در کنار مؤلفه‌هایی همچون دانش، خواستن و استفاده از تکنولوژی‌های جدید فرد باید دارای پشتکار هم باشد.
متفکران و اندیشه ورزان دلسوز، آزادیبخشان جامعه خویشاند. آنها هستند که مردم خود را نسبت به خطاها و فریبها، آگاه نگاه میدارند. آنها هستند که به نقد و داوری وضع موجود میپردازند و آن را بر زبان و قلم، جاری میسازند و پیش چشم مردم خود عیان و عریان میکنند.
