امامی در حصار عباسیان، اما فروزان در دل تاریخ

امام حسن عسکری (ع) در سال ۲۳۲ هجری قمری چشم به جهان گشود. ایشان در شرایطی زیست که خلفای عباسی به شدت فعالیت‌های اهل‌بیت (ع) را تحت کنترل قرار داده بودند و بخش بزرگی از عمر شریف آن حضرت در حصر و مراقبت شدید سپری شد.

با وجود این محدودیت‌ها، امام حسن عسکری (ع) با روشنگری‌های علمی، تربیت شاگردان برجسته و ارتباط منظم با پیروان خود، توانست رسالت امامت را در دشوارترین شرایط تاریخی به انجام رساند. مهم‌ترین مأموریت ایشان، آماده‌سازی جامعه اسلامی برای پذیرش غیبت فرزندشان، حضرت ولی‌عصر (عج)، بود. این امر با ایجاد شبکه‌ای از وکلا و نمایندگان تحقق یافت که زمینه ارتباط شیعیان با امام غایب را فراهم می‌کرد.

حیات کوتاه اما پربرکت امام حسن عسکری (ع)، الگویی جاودانه از صبر در برابر سختی‌ها، پایداری در مسیر حق و تلاش برای هدایت جامعه است. امروز، بزرگداشت میلاد ایشان، تنها یادآوری یک واقعه تاریخی نیست، بلکه فرصتی است برای بازخوانی نقش و جایگاه امامی که در غربت زیست، اما در تاریخ و دل‌های مؤمنان همواره حاضر و زنده است.

این مناسبت فرخنده، یادآور مسئولیت مسلمانان در حفظ ارزش‌های دینی و اخلاقی و تداوم راه روشن اهل‌بیت (ع) است.