در گفتوگو با پانا:
«نابالغ» فریادی درباره زخمهای پنهان کودکان در خانوادههای متشنج است
تهران (پانا) - محمد میرزاوند (میرزا)، نویسنده و کارگردان فیلم کوتاه «نابالغ» از ایده شکلگیری این اثر، دغدغههای اجتماعی آن، نقش خانواده در شکلگیری روان کودک و تلاشش برای روایت ساده و رئال یک بحران پنهان سخن گفت.
محمد میرزاوند، نویسنده و کارگردان فیلم کوتاه «نابالغ»، در گفتوگو با پانا درباره ایده اولیه ساخت این فیلم اظهار کرد: «ایده اولیه فیلم از شنیدن خاطره و دردِدل یک دختر جوان شکل گرفت؛ خاطرهای مرتبط با مشکلات خانوادگی که تأثیر عمیقی بر من گذاشت و بهتدریج به بذر اصلی داستان تبدیل شد.»
وی درباره چرایی انتخاب روایت فیلم حول محور دو کودک و جدال والدین توضیح داد: «هدف اصلی من روشنکردن ذهن پدر و مادرها بود؛ اینکه اختلافات، درگیریها و مشاجرههای منفی زناشویی در کانون خانواده، چه آسیبهای ذهنی و اختلالات روانی عمیقی برای کودکان ایجاد میکند؛ آسیبهایی که گاه تا سالها باقی میماند.»
میرزاوند در توضیح عنوان فیلم «نابالغ» گفت: «منش، ذهنیت و الگوهای رفتاری کودک، عملاً پیش از رسیدن به سن بلوغ شکل میگیرد و این بذر، توسط خانواده کاشته میشود. عنوان “نابالغ” به همین شکلگیری ناتمام و آسیبدیده شخصیت اشاره دارد.»
این کارگردان درباره فضای تیره خانه و نماد پرندههای نابالغ در فیلم بیان کرد: «اگر یک پرنده نابالغ پیش از بلوغ زیستی از لانه پرت شود، توان پرواز نخواهد داشت. این وضعیت شباهت زیادی به کودکانی دارد که بدون آموزش صحیح و بدون آمادگی روانی وارد جامعه میشوند؛ کودکانی که پر و بال ذهنی، انگیزهای و حتی جسمیشان شکسته است.»
وی درباره واقعیبودن شخصیتهای فیلم نیز گفت: «بله، شخصیتها بر اساس تجربهها و مشاهدههای شخصی من شکل گرفتهاند.»
میرزاوند با اشاره به پیشینه فعالیتش در تئاتر و فیلم کوتاه افزود: «در این فیلم تلاش کردم ایدهها و شخصیتها را از دل جامعه ایرانی استخراج کنم و بخشهایی از تاریکیها و واقعیتهای کمتر دیدهشده جامعه را نمایان سازم.»
وی درباره سبک بصری و تدوین فیلم توضیح داد: «تمام تلاشم این بود که روایت ساده، رئال و بدون اغراق باشد؛ روایتی که بهدور از پیچیدگیهای فرمی، مستقیماً با مخاطب ارتباط برقرار کند.»
این نویسنده و کارگردان درباره همکاری با فیلمبردار و تدوینگر گفت: «پیش از شروع فیلمبرداری، مانند دو دوست، فیلمبردار و تدوینگر را به دل داستان بردم. قصه را آنقدر برایشان روایت کردم تا قبل از شکلگیری فیزیکی فیلم، اثر در ذهن عوامل ساخته شود.»
میرزاوند در پاسخ به پرسشی درباره طراحی صحنه، نورپردازی و رنگبندی اثر اظهار کرد: «از چند نماد بهصورت منفعلانه استفاده شد؛ نمادهایی که بدون شعار، معنا را منتقل میکنند.»
وی درباره پیام اصلی فیلم «نابالغ» تأکید کرد: «پدر و مادر بزرگترین معلمان فرزندان هستند. اگر ذهن کودک را به زمینی تشبیه کنیم، محصول نهایی کاملاً به بذری بستگی دارد که کشاورز یعنی خانواده در آن میکارد.»
این کارگردان درباره بازخوردهای اولیه فیلم نیز گفت: «خوشبختانه بازخوردهای مثبتی دریافت کردهام، هرچند نقدهای سازندهای از سوی استادانم مطرح شده که برای من بسیار ارزشمند است و تلاش میکنم در آثار بعدی آنها را اصلاح و به کار بگیرم.»
میرزاوند در پاسخ به اینکه چه ویژگیای «نابالغ» را در میان آثار جشنوارهای متمایز میکند، بیان کرد: «سادگی روایت، تکیه بر فیلمنامه، بازی بازیگران و میزانسنها. من به ابزار و جلوههای بصری تکیه نکردهام و سینما را با سینما معامله نکردهام.»
وی در پایان، خطاب به مخاطبان گفت: «در “نابالغ” تقلیدی در کار نیست؛ خوب یا بد بودنش با مخاطب است، اما بیشک روایتی نو دارد و با جسارت فریاد میزند.»
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه