جاذبه‌ای تاریخی و طبیعی در قلب فیروزکوه

تنگه واشی، جواهری در دل صخره‌ها و آب‌های خروشان است. وقتی به این تنگه رسیدم، صخره‌های بلند و دیواره‌های سنگی که دو طرفم را گرفته بودند، مرا محو تماشای خود کردند. صدای آب که میان سنگ‌ها می‌دوید و هر لحظه با سقوطش موج‌هایی کوچک به وجود می‌آورد، انگار قلب طبیعت را برایم فریاد می‌زد.

راه‌پله‌های سنگی تنگه که از میان صخره‌ها بالا می‌رفتند، هر قدم آن هیجان و شوقی عجیب در دلم ایجاد می‌کرد. نسیم خنک بین دیواره‌ها می‌چرخید و با خود بوی خزه و خاک خیس را می‌آورد. برگ‌های خیس زیر پا خش‌خش می‌کردند و هر صدا حس زنده بودن تنگه واشی را دوچندان می‌کرد.

نور خورشید از لابه‌لای شکاف صخره‌ها می‌تابید و روی آب‌ها رقص می‌کرد، سایه‌ها و روشنایی‌ها با هم بازی می‌کردند و منظره‌ای رویایی به وجود آورده بودند. هر لحظه‌ای که در تنگه واشی قدم برمی‌داشتم، احساس می‌کردم با جریان آب و نفس صخره‌ها هم‌زمان شده‌ام؛ همه چیز واقعی و زنده بود.

در گوشه‌ای آرام ایستادم و فقط نگاه کردم؛ نگاه به آب‌های شفاف، صخره‌های پرهیبت، راه‌پله‌های پیچ در پیچ و گیاهانی که بین سنگ‌ها رشد کرده بودند. همه چیز آنقدر ملموس و دلنشین بود که دلم می‌خواست زمان بایستد و من تنها در دل تنگه واشی باشم، با تمام حواس و قلبم، محو زیبایی و زندگی آنجا شدم.