روایت صدایی که در آسمان‌ها ما را به یاد شهید تهرانی مقدم می‌اندازد

بعد از دفاع مقدس ۱۲روزه، همیشه با خودم فکر می‌کردم چه خوب است که کشور ما، با علم و دانشی که در حوزه سامانه‌های موشکی دارد، می‌تواند در برابر زورگویان بایستد و اجازه ظلم و دست‌درازی به کشور عزیزمان را ندهد.

زمانی‌که اسرائیل به خودش اجازه داد پا را از گلیمش درازتر کند و به کشورمان حمله کند، روز اول دلم آشوب بود، اما ته قلبم قرص بود؛ چون می‌دانستم این کار بی‌پاسخ نمی‌ماند. وعده‌های صادق یک و دو را خوب به یاد داشتم و خودم در مدرسه انقلاب، روایتگرش بودم.

برای روایت انقلاب، کلیپی ساخته بودم از «پدر موشکی ایران»؛ از مردی گفتم که با دستانی خالی و دلی پر از جرأت و شجاعت، شروع به کاری کرد که در آن زمان کسی باور نمی‌کرد ایران بتواند موشک بسازد.

شاید آن موقع که این روایت را بیان می‌کردم، به درکی که امروز از سامانه‌های موشکی و شخصی که آغازگر آن بود دارم، آن‌قدر واقف نبودم و از نزدیک حسش نکرده بودم.  

اما حالا، به مناسبت شهادت پدر موشکی ایران و افتخاری که در قلبم نسبت به این شهید دارم، لازم دانستم دل‌نوشته‌ای برای ارج نهادن به این مرد بزرگ بنویسم.

در روز اول جنگ، زمانی‌که برای تهیه گزارش به راهپیمایی جشن غدیر رفته بودم، شجاعت را از چشمان و بیان مردم می‌فهمیدم. وقتی از آن‌ها می‌پرسیدم: «نمی‌ترسید که به راهپیمایی آمده‌اید؟» پاسخ‌های پرقدرتی می‌دادند:  «اسرائیل باید از حضور ما در راهپیمایی بترسد و بداند که ما از چند تا ترقه‌بازی‌اش نمی‌ترسیم و کشور و شهرمان را رها نمی‌کنیم.»

آن‌ها خواستار پاسخی کوبنده برای انتقام، از فرماندهان‌مان بودند.  

ما  هم بی‌صبرانه منتظر بودیم شب فرا برسد و نوبت پرتاب موشک‌های ایران به‌سمت اسرائیل شود.

با شنیدن صدای پرتاب موشک، به کوچه رفتیم تا پرواز فرشتگانِ ناجیِ پیروزی را در آسمان تماشا کنیم.  

نورهایی که پی‌درپی در آسمان خودنمایی می‌کردند، با صدای «الله‌اکبر» مردم بدرقه می‌شدند تا به تمام دنیا بفهمانند که ایران هرگز عقب نمی‌کشد، نمی‌ترسد و پاسخ هر زورگویی را می‌دهد.

همه‌ی این اتفاقات، ریشه در وجود بزرگ‌مردی دارد که زندگی‌اش را فدای ایران کرد: «شهید حسن تهرانی‌مقدم».  

اکنون، با درکی عمیق‌تر از وجود این شهید و تلاشی که برای ایران انجام داد، می‌توانم روایتگر موفقیت‌های کشورم باشم. 

روایتگر تلاش شهیدانی که در سکوت و بی‌صدایی، صدای انتقام مظلوم بودند.

شهید تهرانی‌مقدم، شهیدی بود که کاری کرد تا حتی پس از گذشت سال‌ها از شهادتش، با پرتاب هر موشک، قلب‌ها به یاد او بیفتند.