هرکس با عشق اهل بیت از دنیا برود،شهید است

حضرت فاطمه معصومه  دختر هفتمین اختر تابناک امامت و خواهر خورشیدخراسان است .در یک نقل حدیث گران‌بها از جد بزرگوارشان،پیامبر اکرم از مقام بی‌نظیر کسانی پرده برداشتند که در دل،محبت خاندان عصمت و طهارت را پرورانده‌اند.

جایگاه محبت اهل بیت در مکتب نبوی حدیث قدسی «ألا مَن مات علی حُبّ آل محمدٍ مات شهیدا» که توسط بانو کرامت،حضرت معصومه  روایت شده،نه تنها یک فضیلت اخلاقی،بلکه یک تضمین الهی برای مؤمنان حقیقی است.

براساس این کلام نورانی،محبت و مودت به خاندان پیامبر ،کلید دستیابی به یکی از بالاترین درجات معنوی،یعنی مقام شهید،تلقی می‌شود. این شهادت از نوع معنوی و باطنی است؛ شهادتی که بدون نیاز به شمشیر و میدان نبرد، صرفاً با ثبات قدم بر ولایت و عشق پاک به آل محمد به دست می‌آید و پاداش آن، پاداش خون شهیدان راه خداست.

استاد سعدی شیرازی، در بیتی دلنشین،خط پایانی بر تمام عشق‌ورزی‌های بشری می‌کشد و می‌فرماید:

 سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی

 عشق محمد بس است و آل محمد

این مصرع‌ها به زیبایی تمام بر این حقیقت مهر تأیید می‌زنند که در منظومه عرفانی اسلام،نهایت کمال و مقصد نهایی دلدادگی، درگرو عشق به شخص پیامبر اکرم  و خاندان پاک اوست.سعدی،عشق به این خاندان را نه یک بخش،بلکه تمامیت و کفایت هرگونه محبت الهی و راه فلاح می‌داند.

نقل این حدیث توسط حضرت معصومه  که خود از محدثان و راویان برجسته به شمار می‌رفتند،اهمیت فوق‌العاده این معیار ایمانی را در تفکر شیعی روشن می‌سازد.مفسران حدیث بر این باورند که کسی که با عشق اهل بیت از دنیا می‌رود،به دلیل آنکه محبت او در جهت رضای الهی است و قلباً تسلیم راه ایشان بوده،در اجر و جایگاه، با کسانی برابر است که در راه جهاد اکبر جان باخته‌اند.

این محبت، انسان را از گناهان کبیره باز می‌دارد و او را در مسیر طاعت و ولایت ثابت‌قدم می‌سازد،به نحوی که مرگش،مرگی جز رستگاری و حیات طیبه نخواهد بود.