هفته‌ی دفاع مقدس، روایت بلند ایستادگی و ایمان

هفته‌ی دفاع مقدس، هفته‌ی بازگشت به خاطراتی است که با خون نوشته شدند؛ خاطراتی که نه فقط در کتاب‌ها، بلکه در دل خاک، در نگاه مادران چشم‌انتظار و در سکوت شب‌هایی مانده‌اند که صدای انفجار، خواب را از چشمان مردم ربوده بود.

این روزها یادآور نسلی است که با دستان خالی، اما دل‌هایی پر از ایمان، در برابر طوفان ایستادند و نگذاشتند خاک وطن، زیر قدم‌های بیگانه بلرزد.

دفاع مقدس، فقط جنگ نبود؛ میدان عشق بود، میدان باور، میدان انسان‌هایی که مرزهای ترس را شکستند و با هر قدم، خاک وطن را مقدس‌تر کردند.

در آن روزها، گلوله‌ها حرف می‌زدند، اما دل‌ها با خدا نجوا می‌کردند. هر شهید، نه تنها یک نام، بلکه چراغی بود برای نسل‌هایی که آمدند تا بدانند آزادی، امنیت و آرامش، از دل بی‌قراری‌ها زاده شده است.

هفته‌ی دفاع مقدس فرصتی است برای ایستادن به احترام آن‌هایی که ایستادند؛ برای شنیدن صدای خاک و برای درک این حقیقت که وطن، تنها با مرز حفظ نمی‌شود، بلکه با جان پاسداری می‌شود.

و ما، امروز که در کلاس‌های امن نشسته‌ایم، با دفترهای سفید و با صدای زنگی که تنها درس را صدا می‌زند، باید یاد بگیریم که صلح، هدیه‌ی کسانی است که جنگ را با جان خود خریدند.

در این هفته باید نام‌ها را بلند بخوانیم؛ نام‌هایی که در کوچه‌های خاکی جا ماندند، نام‌هایی که بر سنگ مزارها حک شدند، و نام‌هایی که هنوز در دل مادران شهید نجوا می‌شوند.

باید بدانیم که دفاع مقدس تنها تاریخ نیست؛ هویت ماست، ریشه‌ی ماست و چراغ راهی برای آینده‌ای است که پیش رو داریم.

سلام بر آن روزها، سلام بر آن دل‌ها، سلام بر آن پرچم‌هایی که با خون برافراشته شدند، و سلام بر نسلی که همچنان با افتخار، قصه‌ی ایستادگی را روایت می‌کند.