روز اول مهر؛ آغاز دوباره شکفتن در کلاس‌های درس

صبح زود، وقتی هنوز هوا خنک است و خیابان‌ها نیمه‌خواب، صدای زنگ مدرسه مثل بیدارباشی آرام در دل شهر می‌پیچد.

دانش‌آموزان با کیف‌های نو، کفش‌های واکس‌خورده و دل‌هایی پر از سؤال وارد حیاط مدرسه می‌شوند.

لبخندها شاید نیمه‌نیمه باشد، اما چشم‌ها پر از برقی است که خبر از آغاز می‌دهد؛ برقِ امید، برقِ شروع، برقِ اینکه امسال می‌تواند متفاوت باشد.

مدرسه فقط یک ساختمان نیست؛ دنیای کوچکی است برای یاد گرفتن بزرگ شدن.

برای آموختن اینکه چطور فکر کنیم، چطور حرف بزنیم، و چطور در کنار هم بودن را تجربه کنیم.

هر کلاس، قصه‌ای تازه است؛ قصه‌ی دوستی، قصه‌ی تلاش، قصه‌ی معلمی که با یک جمله، می‌تواند راهی نو را نشان دهد.

روز اول مهر، مثل یک برگ سفید در دفتر زندگی است؛ برگی که می‌توان روی آن هرچه خواست نوشت: رؤیا، تلاش، شکست، پیروزی یا حتی آرزوی ساده‌ای مثل معلم شدن.

و من، با دلی پر از عشق و ذهنی پر از آرزو، کنار همین برگ سفید ایستاده‌ام تا بنویسم، تا بسازم، تا روزی با افتخار بگویم: «من معلمم».

مهر یعنی شروع؛ شروعی دوباره برای پیدا کردن خود، مرور هدف‌ها و قولی تازه برای جانماندن در مسیر زندگی.

سلام به مهر، سلام به مدرسه، سلام به فردایی که با دانش و تلاش روشن می‌شود.

بازگشایی مدارس را به همه‌ی دانش‌آموزان سرزمینم تبریک می‌گویم.