از عاشورا تا دفاع مقدس؛ پرچم مقاومت بر دوش ملت ایران

دومین روز از هفته دفاع مقدس با نام «انقلاب اسلامی، تداوم نهضت عاشورا» مزین شده است؛ نامی که خود بهترین روایتگر حقیقتی بزرگ است. حقیقتی که نشان می‌دهد آنچه در عاشورای ۶۱ هجری در دشت نینوا آغاز شد، قرن‌ها بعد در جغرافیای ایران اسلامی امتداد یافت و در قامت رزمندگان و شهیدان این سرزمین شکوفا شد.

دفاع مقدس، تنها جنگی هشت ساله نبود؛ دانشگاهی بود که در آن درس آزادگی، ایثار و مقاومت با خون بهترین فرزندان این ملت تدریس شد. همان‌گونه که امام حسین(ع) با یاران اندک خود در برابر سپاه ظلم ایستاد و تن به ذلت نداد، ملت ایران نیز در برابر تجاوز دشمن بعثی و حامیان جهانی‌اش قامت برافراشت و نشان داد عاشورا حادثه‌ای تاریخی نیست؛ یک مکتب جاوید است.

اگر عاشورا در کربلا رقم خورد، پژواک آن در خرمشهر، شلمچه و فکه شنیده شد. در روزهای آتش و خون، نوجوانی با دستانی کوچک اما دلی به وسعت عاشورا، قلم و دفترش را رها کرد و به سنگر رفت تا نشان دهد که نسل عاشورا پایان ندارد. معلمی که دیروز پای تخته کلاس می‌نوشت، امروز در خط مقدم خون خود را نوشت. مادری که فرزندش را به جبهه بدرقه کرد، همان زینبی بود که پیام مقاومت را به آینده رساند.

امروز در مدارس، وقتی دانش‌آموزان سرودهای انقلابی می‌خوانند، روایت شهدا را می‌شنوند و پرچم مقدس ایران را در دست می‌گیرند، گویی پیمانی دوباره با عاشورا و دفاع مقدس می‌بندند. این پیمان همان چراغی است که راه آینده را روشن نگاه می‌دارد؛ چراغی که می‌گوید: عزت و استقلال را باید پاس داشت و در هر میدان از آن پاسداری کرد.

دفاع مقدس نه تنها بخشی از گذشته ماست، بلکه نقشه راه امروز و فردای ماست. عاشورا در کربلا متولد شد، در انقلاب اسلامی بالید و در هشت سال دفاع مقدس به شکوهی جاودانه رسید. اینک وظیفه ماست که این مشعل فروزان را به نسل‌های بعدی بسپاریم تا بدانند ملت ایران، وارثان عاشورایند؛ ملتی که پرچم حق را هرگز بر زمین نخواهد گذاشت.