میلاد دو خورشید؛
آغاز عصر فضیلت و تفکر با میلاد دو گوهر آسمانی اسلام
هرمزگان (پانا) - هفدهم ربیع الاول روزی است که در آن دو چهره آسمانی پا به زمین گذاشتند؛ یکی پیام‌آور رحمت و دیگری معلم عقل و اندیشه.
در این روز، حضرت محمدمصطفی(ص) چشم به جهان گشود؛ پیامبری که با زبان دل، دل‌ها را تسخیر کرد و با سیره‌ای سرشار از مهر و عدالت، اخلاق را از مفهومی انتزاعی به رفتاری روزمره بدل ساخت.
وی نه تنها بنیان‌گذار اسلام، بلکه آغازگر تمدنی بود که انسان را در مرکز معنا قرار داد و کرامت را به زیربنای جامعه تبدیل کرد.
در جهانی که خشونت و تبعیض سایه افکنده بود، او با پیام «ارحموا من فی الأرض» نغمه‌ای از مهر و همدلی سر داد؛ نغمه‌ای که هنوز در جان تاریخ طنین دارد.
سال‌ها بعد، در همین روز، امام جعفر صادق (ع) متولد شد؛ پیشوایی که در عصر تردید و تفرقه، چراغ عقل را برافروخت.
وی با تأسیس مدرسه‌ای علمی، فقه شیعه را نظام‌مند کرد و مرزهای دانش را فراتر از دین گسترش داد.
در روزگاری که اندیشه در حصار قدرت گرفتار بود، او با تربیت شاگردانی چون ابوحنیفه، مالک‌بن‌انس، هشام‌بن‌حکم و جابربن‌حیان، افق‌های تازه‌ای را در علوم دینی، فلسفه، شیمی و منطق گشود.
امام صادق(ع) نه تنها معلم فقه، بلکه معمار عقلانیت اسلامی بود؛ عقلانیتی که در برابر جمود و تعصب، راه گفت‌وگو و تأمل را گشود.
هم‌زمانی این دو میلاد، نشانه‌ای‌ست از پیوند میان دل و عقل، میان اخلاق نبوی و اندیشه صادقی.
هفدهم ربیع‌الاول، فرصتی‌ست برای بازخوانی انسانیت در آیینه دین، و بازسازی عقلانیت در سایه ایمان.
در چنین روزی، تاریخ نه فقط به یاد می‌آورد، بلکه دوباره زاده می‌شود؛ با نوری که هنوز می‌تابد، و با اندیشه‌ای که هنوز زنده است.
این روز، یادآور آن است که تمدن اسلامی، نه بر شمشیر، بلکه بر قلم و دل بنا شده؛ و میراث آن، نه فقط در کتاب‌ها، بلکه در رفتار انسان‌ها جاری‌ست.
ارسال دیدگاه