ایران یعنی عزّت، اقتدار و ایستادگی

ایرانم، سلام...

بیداری؟ می‌دانم که بیداری؛ چرا که تو، ایران من، همیشه بیدار بوده‌ای و هستی. تو سرزمینی هستی که هیچ‌گاه نخفته‌ای... فدای تمام خستگی‌هایت، ایرانم، پاره‌ی تن من. همیشه سربلند و مقتدر بمان. کوه‌های سر به فلک کشیده و دشت‌های بی‌کرانت، رؤیایی دست‌نیافتنی برای بسیاری است. وزیدن پرچم سه‌رنگ زیبایت، افتخار همیشگی من است؛ افتخاری از بهمن ۵۷ و اقتداری که در هشت سال دفاع مقدس به دست آوردی. تو اوج گرفتی و قد کشیدی تا رسیدی به خرداد ۱۴۰۴.

سلام بر آن شیران در زنجیر... سلام بر سلیمانی‌ها، سلام بر حاجی‌زاده‌ها و همه‌ی سلامی‌ها... در این دوازده روز دل‌هایمان لرزید و بغض‌هایمان شکست، اما قوی ماندیم تا دشمنان اشک‌های جاری بر گونه‌هایمان را نبینند. سرمان را بالا گرفتیم و پرقدرت ایستادیم. هر زمان که کم می‌آوردیم، صدای رهبر عزیزمان به گوش می‌رسید و دوباره محکم‌تر، با قدم‌هایی استوار، به پیش می‌رفتیم. آن‌جا بود که می‌گفتیم: سلام رهبرم... رهبری که با شهادت سردارانمان دلش می‌شکست و اشکش جاری می‌شد، اما همان روزها امید ما بود و ملت ایران را به آرامش فرا می‌خواند.

من یک دانش‌آموزم. قدرت من در قلم و دفترم است. از این‌جا می‌نویسم:

وطن، یعنی دل‌های سرشار از غیرت؛ یعنی خاکی که با خون شهیدان آبیاری شده؛ یعنی ایران، سرزمین مردمانی مقاوم و ایستاده در برابر ظلم. ما فرزندان تاریخ و ایمان، با صدایی رسا فریاد می‌زنیم: ایران ما قوی و شکست‌ناپذیر است؛ تکیه‌گاه مظلومان و کابوس دشمنان.

ای اسرائیل! بدان که ایران در خواب نیست. همیشه بیدار است و آماده‌ی نبرد با ظلم و زورگویی. تو در برابر ملت ایران هیچ عددی نیستی. ما از عاشورا درس ایستادگی گرفتیم و از شهیدانمان رسم پیروزی را آموختیم. تا زمانی که قلب‌های ملت ایران برای وطن بتپد، پرچم ایران برافراشته خواهد بود و دشمن محکوم به سقوط است.

ایران، کشوری با قدمتی دیرینه و ملتی استوار و ریشه‌دار، امروز در برابر رژیمی ایستاده که بر پایه‌ی ظلم، اشغال و کشتار بنا شده است. جنگ را ما آغاز نخواهیم کرد، اما اگر تحمیل شود، پاسخی خواهیم داد که نه‌تنها نقشه‌ها، بلکه اسطوره‌های ساختگی دشمن –که همچون مترسکی با نسیمی فرو می‌افتند– را نیز درهم خواهد شکست.

ما فرزندان حاج قاسم هستیم؛ در مکتب او آموخته‌ایم که امنیت از دل مقاومت برمی‌خیزد. اگر دشمن قدمی به سوی ما بردارد، پاسخی محکم‌تر از همیشه دریافت خواهد کرد؛ آن‌چنان که تاریخ بنویسد: اشتباه در برابر ایران، آخرین اشتباه است.

آقاجان، ای رهبر عزیزتر از جانم، من یک دخترایرانی هستم. ایمان دارم روزی فرا خواهد رسید که همانند سحر امامی، پشت میز برای دشمن خط و نشان بکشم. ما ملت ایران از هیچ چیز نمی‌ترسیم و تا پای جان برای ایرانمان ایستاده‌ایم.

ایرانم، وطنم، همیشه پیروز باشی.