خاکی که به تپش قدم‌ها گوش می‌سپارد

اینجا کنگره هشت‌هزار شهید است؛ سرزمینی که هر ذره خاکش یادآور قامت‌های استوار و دل‌های عاشقی است که جانشان را فدای آرامش امروزمان کردند. اما این بار، خاک تنها قصه شهیدان را نمی‌گوید؛ قصه مردمی را هم روایت می‌کند که با پای دل آمده‌اند.

رد پاهایی که بر خاک جا مانده، ساده نیستند. هر رد پا نشانه حضوری است که برای دیدار با شهیدان آمده اند. قدم‌های پدری که با نگاه خسته اما پرغرور از غرفه‌ها عبور می‌کند، گواه عهدی دوباره است. قدم‌های مادری که اشک‌هایش در دل خاک گم می‌شود، روایت دلدادگی و داغی است که هرگز از دل‌ها پاک نخواهد شد. قدم‌های نوجوانی که آرام و خاموش، نگاهش را به تصاویر شهیدان گره زده، خبر از آینده‌ای روشن می‌دهد.

اینجا خاک، تنها زیر پا نمی‌ماند؛ خاک در دل‌ها رسوخ می‌کند. هر گامی که برداشته می‌شود، زمزمه‌ای است در گوش تاریخ: ما هنوز ادامه‌دهنده راه شهیدانیم.

رد پاها خواهند رفت، اما خاک این حضور را در حافظه‌اش نگه خواهد داشت. و فردا، وقتی نسیم بر این زمین بوزد، بوی عهد و پیمان مردمی را در خود خواهد داشت که برای تجدید میثاق با شهیدان آمدند.

کنگره هشت‌هزار شهید، نه تنها یادواره‌ای از گذشته، که پلی است به آینده؛ آینده‌ای که بر پایه همین قدم‌ها و همین رد پاها ساخته می‌شود.

و چه زیباست که در میان همه این قدم‌ها، صدای خاموش شهیدان را می‌توان شنید؛ انگار از قاب عکس‌ها و نام‌های حک‌شده بر دیوارها بیرون می‌آیند و با لبخندی آرام می‌گویند: «ما رفتیم تا شما بمانید، اما شما بمانید تا راه ادامه یابد.»

اینجا، هر رد پا پلی می‌شود میان دیروز و امروز؛ دیروزی که در آتش و خون گذشت و امروزی که در سایه ایثار روشن است. بازدیدکنندگان، بی‌آنکه بدانند، با قدم‌هایشان داستانی تازه می‌نویسند؛ داستانی که شهدا قهرمانان نخستین فصل آن بودند.

این خاک، بارها اشک دیده، بارها عطر خون را در خود جا داده، و حالا عطر حضور مردمی را نفس می‌کشد که آمده‌اند تا بگویند: «ما تنها نیستیم، شما در قلب ما زنده‌اید.»

رد پاها می‌روند، اما یادشان می‌ماند. خاک، حافظه‌ای دارد عمیق‌تر از آنچه دیده می‌شود؛ حافظه‌ای که روزی برای فرزندان همین سرزمین بازگو خواهد کرد:

«اینجا، نسلی آمد که فراموش نکرد. نسلی آمد که هنوز با شهدا پیمان می‌بست.»

کنگره هشت‌هزار شهید تنها یک گردهمایی نیست؛ یک میعادگاه است. جایی که خاک و قدم‌ها و نگاه‌ها، همگی گواهی می‌دهند بر زنده بودن یاد شهیدان. و این یاد، نه در قاب‌ها و تصاویر، که در رد پاهای ساده و صمیمی مردمی جاری است که دلشان را به خاک شهیدان سپرده‌اند.