طلوع یازدهمین اختر امامت در آسمان ربیع الثانی؛
جلوه‌‌گاه امید در تاریکی تاریخ
هرمزگان(پانا) - هشتمین روز از ماه ربیع‌الثانی، یادآور ولادت امام حسن عسکری(ع)، یازدهمین امام شیعیان است؛ روزی که در دل ظلمت عباسیان، نوری از امامت در مدینه درخشید. این روز، نقطه آغاز حیات امامی است که با صبر، حکمت و هدایت، چراغ راه شیعیان در دوران اختناق بود و زمینه‌ساز ظهور منجی موعود شد.
در تقویم هجری قمری، هشتم ربیع‌الثانی سال ۲۳۲ هجری، روزی است که تاریخ اسلام شاهد ولادت یکی از بزرگ‌ترین شخصیت‌های معنوی خود بود؛ امام حسن عسکری (ع)، فرزند امام هادی (ع) و پدر امام زمان (عج)، در شهر مدینه چشم به جهان گشود.
این روز، نه تنها تولد یک انسان والا، بلکه آغاز فصلی از امامت است که با وجود فشارهای سیاسی و محدودیت‌های شدید حکومت عباسی، چراغ هدایت را در دل تاریکی روشن نگه داشت.
امام حسن عسکری (ع) در دوران کوتاه اما پربار امامت خود، با بهره‌گیری از شبکه ارتباطی پنهان، تربیت شاگردان برجسته و تقویت بنیان‌های فکری شیعه، نقش بی‌بدیلی در حفظ و گسترش معارف اهل بیت ایفا کرد.
ایشان با وجود زندگی در حصر و مراقبت شدید، توانستند با حکمت و تدبیر، مسیر امامت را تا ظهور حجت الهی هموار سازند.
ولادت ایشان، مقدمه‌ای بود بر تولد آخرین حجت الهی، امام مهدی (عج)، و نقطه امیدی برای تمام آزادگان تاریخ. هشتم ربیع‌الثانی، روزی است که باید آن را نه فقط جشن تولد، بلکه جشن پایداری، بصیرت و انتظار دانست.
این روز، فرصتی است برای بازخوانی سیره امامی که در سکوت و غربت، صدای حقیقت را به گوش تاریخ رساند.
در سال ۱۴۴۷ قمری، این روز برابر با چهارشنبه ۹ مهر ۱۴۰۴ شمسی و ۱ اکتبر ۲۰۲۵ میلادی است.
عاشقان اهل بیت در سراسر جهان، این روز را با ذکر فضایل امام عسکری (ع) و تأمل در آموزه‌های ایشان گرامی می‌دارند.
ارسال دیدگاه