۱۷ ربیع‌الاول، روزی که پر از نور و معنویت است

۱۷ ربیع‌الاول روزی که پر از نور و معنویت است، در آغازِ هر سال که تقویمِ جهانِ بشریت نو می‌شود، آوای میلاد پیامبر همچون پرتوای از نور در چشم تاریخ می درخشد.

تولّد رسول گرامی اسلام، محمد (ص)، در سالی که غالباً به سال ۵۷۰ میلادی تعبیر می‌شود و در شهر مکه مکرمه به دنیا آمد، به روایت تاریخی و روایات دینی، با وجود اختلاف‌های جزئی در تاریخ دقیق، همواره به عنوان نقطه‌ای طلایی در تقویم جهانی انسانیت، یاد می‌شود.

 این روز که در تقویم اسلامی با نام دوازدهم ربیع‌الاول مشخص می‌شود، روزی است که مسلمانان جهان آن را به عنوان میلاد پیامبر بزرگ یاد می‌کنند و به بازخوانی آموزه‌های صلح، عدالت و رحمت او می‌پردازند. 

اگر چه تاریخ دقیق تولّد از منظر تاریخی پژوهش‌گران گاه با تفاوت‌هایی همراه است، اما برخلاف تردیدهای تاریخی، پیام و اثرات اجتماعی و اخلاقی زندگی او همواره در کانون اندیشه‌ها و رفتارهای انسانی باقی مانده است.

 جانمایه‌ای از زندگیِ محمد بن عبدالله، که در خاندان قریشی مکه متولد شد و در کودکی با ساده‌زیستی و فروتنیِ بی‌نظیرِ والدین بزرگ شد و مادرش آمنه بنت وهب و پدرش عبدالله بودند و گاه زمانی که کودکی می‌کوشید از آستانهٔ قریه عبور کند، او نیز چون کودکان دیگر با بازی و سوال‌های نابِ کودکانه رشد می‌کرد.

 از همان روزهای نخست، در میان گفتمان‌های بازار و کوچه‌های شهر، نشانه‌هایی از صداقت و نگاه بی‌تکلف نمایان بود که بعدها در قالبِ دعوت به اخلاق و عدالت به اوج رسید.

اما نقطهٔ عطفِ تاریخِ پیامبریِ محمد(ص) با نخستین شاهراهِ روشن می‌شود: زمانی که در غارِ حراء به نخستین پیام الهی نایل شد و در این تجربهٔ عمیقِ معنوی، فرشتهٔ وحی از طریقِ جبرئیل(ع) با او سخن گفت و وی را به بشارتِ رسالتِ الهی فراخواند.

 این رویداد، مهم از مأموریتی بزرگ، او را از سادگیِ کودکی به فصلی تازه از تاریخِ بشریت سوق داد بعثتی که با دعوت به توحید، انصاف، همزیستیِ ،مسالمت‌آمیز و مهربانیِ بی‌قید و شرط همراه بود. او با زبانِ ساده و بی‌ریای خود، پیامِ انسانیت را به گوشِ جهانیان رساند و کوشید تا فاصله‌های طبقاتی، قبیلگی و جهل را با نورِ حقیقت، محبت و همدلی بزداید.

میلاد پیامبر(ص) همچنان در جهانِ اسلام با گستره‌ای از آئین‌ها و مناسبت‌های معنوی گرامی داشته می‌شود. در بسیاری از کشورهای اسلامی، میلاد پیامبر را با مراسم دعا، قرآن‌خوانی، نواهای روحبخش و مراسمِ افطار و آغازِ شب‌های معنوی همراه است. 

برای امروزِ جهانِ ما، این میلاد نه تنها یادآور تاریخ می‌باشد، بلکه پیامی است برای بازبینیِ سبک زندگیِ فردی و جمعی. در عصرِ تضادها و بحران‌های گوناگونِ اجتماعی و اخلاقی، آموزه‌های پیامبر(ص) همچنان به عنوانِ چراغی روشن، راهِ هم‌زیستیِ مسالمت‌آمیز، احترامِ به انسانِ مخالف و کار بهبودِ عدالتِ اجتماعی را پیشنهاد می‌کند.

دعوتِ او به نیکی‌های ساده و ملموس صداقت در گفتار، عدالت در رفتار، احترام به همگان، و رحمت به هر موجود می‌تواند نقطهٔ عطفِ رفتاریِ جامعهٔ ما باشد. 

میلادِ پیامبر، به ما یادآوری می‌کند که هر روز، همان میلادِ نو است؛ روزی که زمین و آسمان با میلاد حضرت محمد (ص) نورانی شد.