روزی که خون عدالت بر شمشیر ستم پیروز شد

صبحگاه هفدهم شهریور، میدان ژاله که امروزه میدان شهدا نام دارد میزبان سیل خروشان مردمی بود که علی‌رغم اعلام حکومت نظامی، عزم خود را برای ابراز اعتراض و مطالبه عدالت جزم کرده بودند. این اجتماع عظیم، تجلی‌گاه خودآگاهی و اراده ملی بود؛ اراده‌ای که از عمق باورهای دینی و آزادی‌خواهانه ریشه گرفته بود و برای رهایی از سال‌ها ظلم و خفقان، بی‌ هیچ ترس و واهمه‌ای گام در میدان نهاده بود. حضور گسترده و بی‌سابقه اقشار مختلف جامعه، نمادی از عزم راسخ ملت برای تعیین سرنوشت خویش بود.

 ناگهان، با دستور مستقیم رژیم پهلوی، غرش گلوله‌ها، آرامش صبحگاهی میدان را درید. نیروهای نظامی، بدون هیچ اخطار قبلی و به دور از هرگونه ملاحظات انسانی، آتش بر روی جمعیت بی‌دفاع گشودند. صحنه‌هایی دلخراش از شهادت زنان و مردان بی‌گناه، تصویری هولناک از سبعیت رژیم را به نمایش گذاشت. این کشتار بی‌رحمانه، نه تنها لکه ننگی بر پیشانی تاریخ رژیم پهلوی نشاند، بلکه عمق بی‌اعتنایی آن به ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی و انسانی را آشکار ساخت.

 پژواک جمعه سیاه، به سرعت در سراسر ایران طنین‌انداز شد. اخبار این فاجعه، موجی از خشم و انزجار عمومی را در پی داشت و به مثابه جرقه ای، به بیداری گسترده‌تر مردم انجامید. بسیاری از اقشاری که تا پیش از آن در سکوت و تردید به سر می‌بردند، با مشاهده ابعاد این جنایت، به جمع مبارزان پیوستند و صفوف انقلاب، بیش از پیش مستحکم شد. ۱۷ شهریور، نقطه عطفی بود که ماهیت حقیقی رژیم را برای همگان روشن ساخت و دیگر مجالی برای سازش باقی نگذاشت.

واقعه ۱۷ شهریور، نه تنها باعث توقف حرکت انقلاب نشد، بلکه به کاتالیزوری قوی برای تسریع آن تبدیل گشت. خون‌های پاکی که در میدان ژاله بر زمین ریخت، به آبیاری نهال انقلاب کمک کرد و بذر ایستادگی و مقاومت را در دل ملت عمیق‌تر کاشت. این روز، به عنوان نمادی از مبارزه بی‌امان علیه استبداد و نفی هرگونه سازش تبدیل شد و مسیر را برای پیروزی نهایی انقلاب اسلامی ایران هموار ساخت. جمعه سیاه، آغازگر پایان رژیمی بود که توان درک اراده فولادین مردم خود را نداشت.

امروز، با گذشت دهه‌ها از آن روز خونین، یاد و خاطره شهدای ۱۷ شهریور همچنان زنده و الهام‌بخش است. میدان شهدا، با نامی که از ایثار آن شهدا برگرفته، یادآور حماسه‌ای است که در آن، مردم با از خودگذشتگی بی‌نظیر، سرنوشت خود را رقم زدند. این روز، نه تنها یک مناسبت تاریخی، بلکه منبعی غنی از درس‌های مقاومت، شهامت و بیداری است که نسل‌های آینده را به سوی آگاهی و مبارزه با ظلم رهنمود می‌سازد. ۱۷ شهریور، چراغ راهی برای تمام آزادی‌خواهان جهان است.

قیام ۱۷ شهریور، با تمام رنج‌ها و سختی‌ها، به عنوان یکی از درخشان‌ترین برگ‌ تاریخ معاصر ایران درخشیده است. این روز، نه تنها در تقویم ملی، بلکه در عمق وجدان و حافظه جمعی ملت ایران، به عنوان نمادی از مبارزه حق علیه باطل و پیروزی خون بر شمشیر، جاودانه شده است.جمعه سیاه به ما می‌آموزد که هیچ قدرتی توان مقاومت در برابر اراده یک ملت بیدار و متحد را ندارد و آزادی، میراث گرانبهایی است که با از خودگذشتگی و ایثار به دست می‌آید.