خرابه شام، روایتگر مظلومیت تاریخ است

در سالروز شهادت حضرت رقیه بنت‌الحسین (سلام‌الله‌علیها)، آسمان دل‌ها در غم فرو رفته و اهل معرفت با اندوهی عمیق، یاد مظلومیت دختری سه‌ساله را گرامی می‌دارند؛ کودکی که با چشمانی معصوم و قلبی شکسته، در خرابه‌ی شام به لقاء الله رسید و صفحه‌ای جان‌سوز از تاریخ عاشورا را برای همیشه رقم زد.

حضرت رقیه (س)، تجلی صبر و درد کودکانه‌ای است که در دل شب‌های خرابه شام، آتش غربت اهل بیت را شعله‌ور ساخت. وجود نازک و لطیف این دختر خردسال، آماج مصائب بزرگ شد؛ آن‌چنان که صدای ناله‌های او در میان آوارهای خرابه، هنوز در گوش تاریخ طنین‌انداز است و وجدان انسان‌ها را به تأملی ژرف فرا‌می‌خواند.

شهادت حضرت رقیه (س)، تنها روایت یک اندوه نیست؛ بلکه پرده‌ای از حقیقت عاشورا و بازتاب دردهایی است که از کربلا تا شام امتداد یافت. داستان زندگی کوتاه اما پرفروغ او، گواهی‌ست بر مظلومیتی که در کودکی عینیت یافت و ماهیت ظلم را برای همیشه در برابر دیدگان بشر عیان کرد.

در این روز جان‌سوز، مجالس عزاداری، هیئت‌ها و محافل مذهبی سراسر ایران و دیگر کشورها با خضوع و شکوه خاص، با ذکر مصیبت آن طفل مظلوم، به سوگواری می‌پردازند. یاد آن حضرت، چون چراغی پرفروغ، مسیر معرفت و عشق به اهل بیت را روشن نگاه می‌دارد و دل‌های عاشقان را به دریای بی‌کران معنویت می‌کشاند.

حضور کودکان در این آیین‌ها، نه تنها ابعاد تربیتی عاشورا را برجسته می‌سازد بلکه تداوم پیام حضرت رقیه (س) را به نسل‌های آینده تضمین می‌کند. اشک‌هایی که در چهره‌ی نونهالان جاری می‌شود، نشانه‌ای‌ از زنده‌بودن روح حقیقت و آمادگی دل‌ها برای درک مفاهیم عمیق ایثار و مقاومت است.

رسانه‌های گروهی، نهادهای فرهنگی، و فعالان اجتماعی با نشر روایت این شهادت مظلومانه، بار دیگر رسالت خود را در زمینه تبیین فرهنگ عاشورایی ایفا می‌کنند؛ تا حضرت رقیه (س)، این بانو کوچک کربلا، همچون نوری در تاریکی‌ جهان، روشنی‌بخش مسیر انسان‌هایی باشد که در جستجوی حقیقت‌اند.