وقتی خانم مدیر در کلاس درس دلش می‌لرزد و طاقت دیدن چهره مغموم دانش‌آموزش را ندارد

به گزارش اداره اطلاع رسانی و روابط عمومی آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان، مهسا سعیدی شاهرودی در گفتگو با واحد رسانه روابط عمومی می گوید:

چه کسی می‌داند که چه دردی دارند دانش آموزان،

آن ها که بخشی از قلب وجان ماهستند.

هر صبح که می آیند چه قصه ای در دل آن هاست که ما از آن بی خبریم.

با خود گفتم شاید بتوان کاری کرد که ذره ای شادی در دل آن ها ایجا کنم. 

قصه از آنجا شروع شد که کلاسی که در اوایل سال تحصیلی رفتم، متوجه شدم دانش آموز پایه چهارم با خطی بسیار ریز و با مداد خیلی کوچک تکالیف خود را می نویسد.

علت ریز نوشتن را پرسیدم، او گفت: برای اینکه دفترم دیرتر تمام شود. 

جمله ای ساده به نظر می آمد ولی در آن جای تأمل بود.

تصمیم گرفتم برای تعدادی از دانش آموزان مقداری لوازم تحریر تهیه کنم؛ دانش آموزانی که شاید بتوان با دادن لوازم تحریر دل کوچکشان را شاد کرد.

با کمک همکاران مقداری لوازم تحریر تهیه و به دانش آموزان شناسایی شده هدیه داده شد.

و چه روزهای خوب و دلنشینی که با هم در کلاس می گذرانیم؛ البته با شادی و نشاط و لبخند بر چهره معصوم آنان.

به امید روزی که هیچ دانش آموزی چنین دغدغه های کوچکی نداشته باشد که مانع پیشرفتش شود.