آمبولانسی که مقابل چشمانمان سوخت؛ داستانی از همدلی در میانه انفجارها

امیرعباس بیات، نجاتگر سوم جمعیت هلال احمر استان زنجان، نوجوانی است که مسیر خدمت او از ۹ سالگی و عضویت در طرح همیار امداد آغاز شده و حالا به امدادرسانی در سخت‌ترین شرایط جنگی رسیده است.

به گفته او، پس از حمله رژیم صهیونیستی به خاک ایران، با اعلام آماده‌باش کامل، تیم‌های امدادی استان زنجان در سریع‌ترین زمان تجهیز و اعزام شدند. طی چهار روز حضور این تیم‌ها در تهران، منطقه ۲۲ و پایگاه چیتگر به نقطه استقرار آنها تبدیل شد؛ جایی که صدای انفجارهای مکرر هرگز قطع نمی‌شد و نیروها لحظه‌به‌لحظه در آماده‌باش اعزام بودند.

بیات شرح می‌دهد که پهپادها مدام بالای سر امدادگران پرواز می‌کردند و تهدید همیشگی را در آسمان ایجاد کرده بودند. در همین شرایط، هنگام عقب‌نشینی به نقطه امن، یکی از آمبولانس‌های پایگاه در مقابل دیدگان امیرعباس مورد اصابت قرار گرفت و انفجار مهیبی رخ داد؛ انفجاری که به شهادت امدادگران منجر شد و آمبولانس هلال احمر جلوی چشمانمان سوخت.

این صحنه تلخ و غم‌انگیز، به‌گفته بیات، لحظه‌ای بود که همکارانش را تنها به جرم خدمت‌رسانی و امدادرسانی از دست دادند. با وجود این شرایط دشوار، نیروهای اعزامی استان‌های مختلف از جمله زنجان، خراسان شمالی و قزوین با همبستگی مثال‌زدنی، شب‌ها را در آماده‌باش کامل می‌گذراندند و لحظه‌ای در اجرای مأموریت خود تردید نکردند.

بیات می‌گوید: در همان شرایط، هر لحظه امکان حمله مجدد و بمباران پایگاه وجود داشت. اما هیچ‌کدام از امدادگران ترسی نداشتند. همدلی و روحیه‌ای که بین بچه‌ها موج می‌زد، باعث می‌شد خستگی و دلهره رنگ ببازد و همه آماده امدادرسانی و آواربرداری باشند.

این نجاتگر هلال احمر، تجربه حضور در این مأموریت را با خاطرات شنیده‌شده از دوران دفاع مقدس مقایسه می‌کند؛ زمانی‌که نوجوانان برای دفاع از کشور از خانواده و زندگی خود می‌گذشتند. به باور او، وطن مانند مادر دوم است و امدادگران در هر شرایطی وظیفه دارند در کنار مردم بایستند و جانشان را برای نجات هم‌وطنانشان به خطر بیندازند.

این روایت، تنها گوشه‌ای است از فداکاری امدادگرانی که در خط مقدم بحران، شانه‌به‌شانه یکدیگر ایستادند و با روحیه‌ای مثال‌زدنی، برای حفظ جان مردم و عزت کشور تلاش کردند.