تحلیلگر و پژوهشگر مسائل بینالملل سیاسی :
دولت چهاردهم در میانه بحرانهای منطقهای آرامش و انسجام تصمیمگیری را حفظ کرد
مشهد(پانا)- تحلیلگر و پژوهشگر مسائل بینالملل سیاسی گفت: با وجود فشارها و حوادث سنگین یکسال گذشته در عرصه سیاست خارجی، دولت چهاردهم و دستگاه دیپلماسی توانستند با خویشتنداری، انسجام داخلی و اجماعسازی میان نهادهای تصمیمگیر، کشور را از شرایط پرتنش عبور دهند.

حسین اصغریثانی، در ارزیابی عملکرد یکساله دولت چهاردهم در حوزه سیاست خارجی در گفتوگو با خبرنگار پانا اظهار داشت: «دولت پزشکیان در شرایطی روی کار آمد که از همان روزهای نخست با حوادثی کمسابقه مواجه شد؛ از جمله ترور شهید اسماعیل هنیه در تهران، آغاز جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه غزه و سپس گسترش درگیریها به سوریه، لبنان و یمن. در چنین شرایطی، طبیعی بود که هر دولتی دچار آشفتگی شود، اما دولت چهاردهم تلاش کرد آرامش نسبی خود را حفظ کند تا بتواند تصمیمهای منطقی و مؤثر اتخاذ نماید.»
کارشناس مسائل بینالملل افزود:« پزشکیان پیش از ورود به ریاستجمهوری، برنامه سیاست خارجی خود را بر پایه چند محور اساسی تدوین کرده بود؛ رفع تحریمها با محوریت مذاکره، توسعه روابط همسایگی، بهبود پروندههای منطقهای همچون عراق و قفقاز، و گسترش همکاریهای بلندمدت با قدرتهای شرقی مانند چین و روسیه. با این حال شرایط پس از تحلیف بهگونهای رقم خورد که این اهداف با بحرانهای جدی مواجه شد.»
این تحلیلگر ادامه داد: «یکی از نقاط قوت دولت چهاردهم ایجاد اجماع واقعی در سطح نهادهای تصمیمگیر کشور بود. در ایران، سیاست خارجی صرفاً در اختیار دولت نیست و نهادهایی همچون مجلس، مجمع تشخیص مصلحت نظام، نهادهای امنیتی و در رأس همه رهبری نقش تعیینکننده دارند. توانایی پزشکیان در هماهنگسازی این سطوح باعث شد دولت به عنوان نماینده اجماعی نظام در میز مذاکره ظاهر شود؛ موضوعی که در دولتهای پیشین کمتر دیده میشد.»
اصغریثانی گفت: «یکی از محورهای جدی سیاست خارجی دولت چهاردهم، تقویت روابط با همسایگان بوده است از جمله سفرهای متعدد رئیسجمهور به کشورهای آسیای مرکزی و غربی مانند ازبکستان، تاجیکستان، ترکیه، آذربایجان، ارمنستان، پاکستان و عراق موجب شد که هم در حوزه اقتصادی، از جمله گردشگری و حملونقل، و هم در عرصه سیاسی و امنیتی روابط ارتقا یابد در واقع بهعنوان نمونه، سطح همکاری ایران و تاجیکستان پس از راهاندازی پروازهای مستقیم بهطور چشمگیری افزایش یافت.»
وی اضافه کرد: «با وجود این دستاوردها، در حوزه تعامل با غرب موانع جدی همچنان پابرجاست لذا عهدشکنیهای مکرر آمریکا و همدستی این کشور با رژیم صهیونیستی موجب شد مذاکرات با اروپا و آمریکا به نتیجه قطعی نرسد ولی با این حال، دولت چهاردهم در تلاش است با همراهسازی شرکای بینالمللی، از فعالسازی مکانیسم ماشه جلوگیری کند و مسیر مذاکرات برای کاهش تحریمها را باز نگه دارد.»
این کارشناس مسائل بینالملل همچنین به بحرانهای اخیر در محور مقاومت اشاره کرد و گفت: «شهادت سیدحسن نصرالله، تحولات سوریه و فشارهای جنگی در منطقه، شوک بزرگی برای محور مقاومت بود بنابراین دولت و دستگاه دیپلماسی ایران در این شرایط ضمن برقراری تماسهای مستمر با کشورهای اسلامی، تلاش کردند تا از طریق فشار سیاسی، رژیم صهیونیستی را وادار به پذیرش آتشبس کنند هرچند ابتکار خارقالعادهای در شرایط جنگی ممکن نبود، اما نهایت توان کشور برای حفظ منافع ملی بهکار گرفته شد.»
این پژوهشگری سیاسی با بیان اینکه سیاست خارجی ایران نیازمند یک پارادایم نوین است، گفت:« ایران چهار مزیت مهم در مسیر توسعه دارد؛ منابع نفت و گاز، معادن غنی، موقعیت ژئوپلیتیک منحصربهفرد و ظرفیت گسترده گردشگری بنابراین بهرهبرداری از این ظرفیتها بدون یک سیاست خارجی توسعهگرا و صلحمحور امکانپذیر نیست اما تجربه تاریخی ایران نشان میدهد که حتی در دوران قدرتمندی، سیاست خارجی کشور بر پایه تسامح و صلحجویی بوده است و امروز نیز برای عبور از تحریمها و جذب سرمایهگذاری خارجی، باید همین الگو دنبال شود.»
وی در پایان تأکید کرد:« دولت چهاردهم توانسته در سطح کلان با قوای سهگانه و نهادهای اصلی نظام به وفاق برسد، اما برای دستیابی به تحولات اساسی لازم است این اجماع به لایههای پایینتر، مانند نمایندگان مجلس و جریانهای سیاسی داخلی، نیز گسترش یابد لذا تنها در سایه چنین انسجامی است که «دیپلماسی صلح ایرانی» میتواند به ابزار اصلی توسعه کشور بدل شود و ایران را به جایگاه شایسته خود در منطقه و جهان برساند.»
ارسال دیدگاه