روانشناس تربیتی در استان البرز:
اشتغال والدین، فرصتی را برای الگوسازی مسئولیتپذیری در کودکان فراهم میکند
کرج(پانا)_روانشناس تربیتی در استان البرز گفت: اشتغال والدین، بهشرط مدیریت زمان و حفظ کیفیت ارتباط، نه تنها تهدیدی برای تربیت کودکان نیست، بلکه میتواند فرصتی برای الگوسازی مسئولیتپذیری در کودکان فراهم کند و مهارتهای اجتماعی و استقلال آنان را تقویت نماید.
افسانه رحیمی در گفتوگو با پانا عنوان کرد: «در جامعه امروز، اشتغال بسیاری از والدین به یک واقعیت انکارناپذیر تبدیل شده است. نگرانی اصلی خانوادهها معمولاً درباره تأثیر غیبت احتمالی آنان بر رشد عاطفی و تربیت فرزندان است.اما تحقیقات و تجارب میدانی نشان میدهد که اگر این اشتغال با آگاهی و برنامهریزی همراه باشد، میتواند پیامدهای بسیار مثبتی به همراه داشته باشد.»
وی افزود: «کلید این موفقیت، در کیفیت ارتباط است نه کمیت ساعات حضور فیزیکی. یک ساعت تعامل باکیفیت، مفید و سازنده، از چندین ساعت حضور بیحاصل و خسته در کنار هم مؤثرتر عمل میکند. والدین شاغل میتوانند زمانهای مشخصی مانند وعدههای غذایی، پیش از خواب یا آخر هفته را به طور کامل به فرزند خود اختصاص دهند، با او گفتوگو کنند، به حرفهایش گوش دهند و در فعالیتهای مشترک شرکت کنند.»
رحیمی ادامه داد: «جالب اینجاست که اشتغال والدین، به ویژه مادران، در صورت رضایت شغلی و حمایت درون خانواده، میتواند الگوی مثبتی برای کودکان باشد. دختران، مادری مستقل، توانمند و فعال در عرصه اجتماع را میبینند و پسران، مشارکت در کارهای خانه و مسئولیتپذیری را از پدران خود میآموزند.این امر به کاهش کلیشههای جنسیتی و تقویت عزتنفس در کودکان کمک شایانی میکند.»
این روانشناس تربیتی اظهار کرد: «این سبک زندگی به کودکان میآموزد که چگونه زمان خود را مدیریت کنند، بر روی تکالیف مدرسه تمرکز نمایند و در انجام برخی کارهای شخصی مستقل شوند.آنان مشارکت در امور خانه را نه به عنوان یک تکلیف، بلکه به عنوان عضوی از یک تیم خانوادگی یاد میگیرند که برای رسیدن به آرامش جمعی تلاش میکند.»
رحیمی با اشاره به اهمیت شبکه حمایتی توضیح داد: «والدین شاغل لازم نیست همه بار مسئولیت را به تنهایی به دوش بکشند.تشکیل یک شبکه حمایتی متشکل از پدربزرگها، مادربزرگها، مربیان مهدکودکهای معتبر و حتی همسایههای مورد اعتماد، میتواند فشار روانی را کاهش دهد. در استان البرز مراکز مشاوره خانواده و نیز کارگاههای آموزشی ویژه «مادر و کودک» و برنامههای استعدادیابی فعال هستند که میتوانند در این مسیر پشتیبان خانوادهها باشند.»
وی در پایان خاطرنشان کرد: «نکته نهایی و بسیار امیدبخش این است که کودکان در چنین بستری، «مسئولیتپذیری»، «همدلی» و «مدیریت» را به صورت عینی و در بطن زندگی تجربه میکنند. آنان میبینند که والدینشان برای تأمین معاش خانواده و نیز پیشرفت اجتماعی تلاش میکنند و در عین حال، برای عشق ورزیدن و بودن در کنار آنان نیز برنامهریزی میکنند. این دقیقاً آموزش عملی که مهمترین مهارتهای زندگی برای نسل آینده است.»
ارسال دیدگاه