«لبوبو» عروسکی با دندان‌های تیز که راز نسل امروز را فاش می‌کند

ساعت دو نیمه‌شب است. چراغ اتاق خاموش می‌شود اما لبخند ترسناک عروسکی کوچک هنوز در تاریکی می‌درخشد«لبوبو» فقط یک عروسک نیست؛ نماد دنیای نوجوان‌هایی است که دیگر با باربی‌های لبخندزن راضی نمی‌شوند و برای خاص بودن، سراغ چهره‌هایی می‌روند که در مرز میان ترس و جذابیت ایستاده‌اند.

روی میز تحریر یک نوجوان،کنار کتاب‌های نیمه‌خوانده،عروسکی نشسته است که بیشتر شبیه شخصیت کابوس‌های کودکانه است تا اسباب‌بازی.«لبوبو» با گوش‌های بلند، دندان‌های تیز و نگاه عجیبش،حالا وارد اتاق خواب خیلی‌ها شده و به ترند جهانی بدل شده است.

کارشناسان روان‌شناسی کودک و نوجوان می‌گویند نسل جدید به‌دنبال تجربه‌ هیجان و عبور از مرزهای معمولی است.همان‌طور که فیلم‌های ترسناک پرفروش می‌شوند، عروسکی مثل لبوبو هم جذاب می‌شود؛چون نوجوان حس می‌کند با داشتنش شجاعت و متفاوت بودنش را به رخ می‌کشد.

اگر عروسک‌های دیروز،مثل باربی یا عروسک‌های نوزاد،نماد معصومیت و شیرینی بودند، امروز لبوبو و هم‌خانواده‌هایش نماد استقلال،جسارت و حتی اعتراض خاموش نوجوانان شده‌اند.آن‌ها می‌خواهند به زبان بی‌کلام اعلام کنند«ما مثل نسل‌های قبل نیستیم.»

یکی از دانش‌آموزان می‌گوید: «لبوبو رو خریدم چون ترسناکه،مثل خودم که نمی‌خوام کسی منو دست‌کم بگیره.»دیگری با خنده اضافه می‌کند«این عروسک عجیب بهم حس می‌دهد خاص هستم،هیچ‌کس مثل من اینو نداره.»همین جملات ساده نشان می‌دهد لبوبو فقط یک اسباب‌بازی نیست،بلکه زبان بی‌واسطه‌ نوجوان‌هاست.

ترند شدن لبوبو نمونه‌ای از موج‌های سریع شبکه‌های اجتماعی است؛محصولی که در عرض چند هفته میلیون‌ها نفر درباره‌اش حرف می‌زنند،هزینه می‌کنند و حتی برایش کلکسیون می‌سازند.روان‌شناسان اجتماعی معتقدند چنین موج‌هایی نشان‌دهنده عطش نسل Z برای «دیده شدن» و «متفاوت بودن» است،حتی اگر به قیمت خرید عروسکی ترسناک باشد.

لبوبو بیش از آن‌که یک عروسک مخملی کوچک باشد،آیینه‌ای است از نسل امروزنسلی که میان ترس و جسارت،میان انزوا و دیده شدن، میان بازی و هویت، راه خودش را پیدا می‌کند.شاید راز لبخند ترسناک لبوبو همین باشد یادآوری این‌که هر نوجوانی،پشت ظاهر ساده‌اش،جهانی پر از رمز و راز پنهان دارد.