فریده بیو؛ معلمی که روشنایی را با چشم دل دید
روشنایی دل در گذر از تاریکی
تبریز (پانا) - در دنیایی که گاهی نادیدگی را با ضعف یکی می‌دانند، فریده بیو از تبریز، با صبر و پشتکارش ثابت کرده که روشنایی می‌تواند از ژرفای تاریکی سر برآورد. او که روزی با حروف درشت و ماژیک، نخستین قدم‌هایش را به سوی سوادآموزی برداشت، اکنون مشاوری دلسوز و الهام‌بخش برای دانش‌آموزان شده است.
زندگی فریده بیو، روایت زنی است که با باور به توانمندی‌هایش، دیوارهای محدودیت را فروریخت. او در روزگاری که تحصیل برایش دشوارتر از دیگران بود، با پشتکاری ستودنی در نهضت سوادآموزی دانش اندوخت و گام‌به‌گام مدارج علمی را پیمود تا به جایگاه کنونی‌اش به عنوان مشاور مدرسه شمس تبریزی ناحیه پنج تبریز دست یابد.
فریده از کودکی با چشمانی کم‌بینا، اما با قلبی سرشار از عشق به آموختن، به همراه خواهرش راهی مدرسه می‌شد و گمان می‌کرد همه دنیا را همچون او می‌بینند. سال‌ها بعد دریافت که مسیرش با دیگران متفاوت است، اما این تفاوت را به نقطه قوت زندگی خود بدل کرد.
او با سپاس از معلم دلسوزش، خانم کبری محمدی، می‌گوید: «آشنایی با ایشان مسیر زندگی‌ام را دگرگون کرد. با تشویق‌هایش به کلاس‌های نهضت سوادآموزی رفتم و با وجود دشواری‌های رفت‌وآمد از روستا، تا مقطع کارشناسی ارشد ادامه تحصیل دادم.»
چالش‌هایی چون نبود کتاب‌های گویا و دسترسی نداشتن به منابع آموزشی، او را از پا نینداخت. «ناهمواری‌های راه» برایش به «پلکان پایداری» بدل شد و اکنون همان دختری که روزی آرزوی تحصیل داشت، به پناهگاه امن و مشوقی امیدبخش برای دانش‌آموزان تبدیل شده است.
فریده از نگاه جامعه به روشندلان انتقاد دارد و می‌گوید: «ما را معمولاً نمی‌بینند، بلکه نادیده می‌گیرند. اما من می‌خواستم ثابت کنم که «نشدن» و «نتوانستن» در قاموس زندگی من جایی ندارد.»
همکاران و مدیر مدرسه، خانم سلیمی، با باور به توانایی‌های او، فضایی ساخته‌اند که فریده می‌تواند بی‌دغدغه از محدودیت‌ها، پناهگاه اطمینان و امید برای دانش‌آموزانش باشد.
اتاق مشاوره‌اشبه روی همه گشوده است؛ جایی که ندیدن به معنای درنظرنگرفتن زیبایی‌ها نیست، بلکه دیدن با چشمان دل است.
فریده بیو می‌گوید: «می‌خواهم امید را به کسانی بازگردانم که فکر می‌کنند توان رفتن را از دست داده‌اند. من ناامید نشدم و باور دارم اگر دلی روشن باشد، هیچ تاریکی‌ای توان خاموش کردن آن را ندارد.»
ارسال دیدگاه