حافظ، حکیم غزل‌ها و راز جاودانگی شعر پارسی است

مرجان حسینی  در گفت‌وگو با پانا با   تشریح جوهره شعر حافظ بیان کرد:«شعر حافظ آمیزه‌ای شگفت‌انگیز از عشق زمینی و عرفانی است.وی در زبان غزل،مفاهیمی چون رندی، ملامت و نقد ریاکاری را به اوج رسانده است.»

وی افزود:«در واقع،در هر غزل،ما شاهد سفری از میخانه به محراب هستیم،جایی که حقیقت از پسِ پرده‌ی مجاز نمایان می‌شود و دوگانگی‌های ظاهری در وحدت معنایی حل می‌گردند.حافظ به ما می‌آموزد که برای رسیدن به حقیقت، باید از قید تعصب و ظاهربینی رها شویم.»

دبیر ادبیات دبیرستان باهنر باتأکید بر جاودانگی کلام حافظ ،افزود:«سادگی و عمق توأمان در کلام حافظ بی‌نظیر است؛این ویژگی باعث شده است که شعر او در عین حال که همه‌ اقشار جامعه را به خود جذب می‌کند،لایه‌های پنهانی برای پژوهشگران داشته باشد.او از کلماتی استفاده می‌کند که در عین روزمره بودن لایه‌های معنایی عمیقی دارند.هنری که او در استفاده از ایهام و تناقض به کار می‌برد،باعث می‌شود هر خواننده باتوجه به سطح درک خود،معنایی تازه از شعر او بیابد.این چندصدایی بودن و چندلایگی،رمز جاودانگی اوست.»

حسینی  در خصوص ارتباط حافظ با زندگی امروز خاطرنشان کرد:«پیام حافظ،پیامی انسانی و فراتر از محدودیت‌های زمانی و مکانی است.دغدغه‌های او،از جمله مبارزه با ریا و تظاهر،جستجوی حقیقت و اهمیت لحظه حال دم غنیمت شمردن،همچنان برای انسان معاصر حیاتی است.وی  ما را به نوعی خردورزی شادمانه و پذیرش تضادهای زندگی دعوت می‌کند؛خردی که با عشق آمیخته شده و از خشکی عقل صرف دوری می‌جوید.»

وی با توضیح مفهوم رند در شعر حافظ،در پایان تأکید کرد:«رند در شعر حافظ،شخصیتی فراتر از یک لاابالی است؛او در حقیقت یک حکیم اجتماعی است که آگاهانه از عرف ظاهری فاصله می‌گیرد تا ریاکاری پنهان در پس آن را برملا سازد. رند فردی است که به ظواهر بی‌اعتناست،اما در عمق،به حقیقت پی برده و دلی پاک دارد.او نقاب ریا را برمی‌دارد و با زبانی طنزآمیز،نفاق اجتماعی زمان خود را نقد می‌کند. این شخصیت شجاعانه،قهرمان مبارزه با زهد ریایی است و به همین دلیل،صدای حافظ همیشه صدای معترضان و حقیقت‌جویان باقی خواهد ماند.»