خیّر مدرسه‌ساز در گفت‌وگو با پانا:
خمس درآمد و علمم را با مدرسه‌سازی در سبزوار ادا کردم
مشهد(پانا)- یک خیّر مدرسه‌ساز از خاطرات دوران تحصیل، چالش‌های پزشکی در دوران کرونا، انگیزه ساخت مدرسه در سبزوار و همراهی خانواده‌اش سخن گفت و تأکید کرد: مدرسه‌سازی بهترین نوع انفاق است؛ جایی که آینده یک ملت ساخته می‌شود.
پروفسور سیدابوالقاسم دانش‌ثانی در گفت‌وگو با خبرنگار پانا از دوران کودکی‌اش در سبزوار یاد کرد و گفت: «من در مردادماه ۱۳۳۱ در خیابان اسرار سبزوار به دنیا آمدم و محله ما حوالی خیابان بیهقی بود؛ محله‌ای پرخاطره و قدیمی و پدرم بازاری بود و دوست داشت من کارمند بانک شوم، اما من از کودکی به درس خواندن علاقه داشتم و راه دیگری را انتخاب کردم.»
این جراح فوق تخصص قلب ادامه داد:« بعد از دیپلم، خانواده‌ام مرا تشویق به ورود به بانک می‌کردند، اما خودم دوست داشتم دانشگاه بروم و اول در رشته دبیری زبان انگلیسی دانشگاه تهران قبول شدم لذا همان زمان متوجه شدم دانشجویان پزشکی احترام خاصی دارند و همین باعث شد تصمیم بگیرم دوباره درس بخوانم و همان سال در رشته پزشکی مشهد پذیرفته شدم و سال ۱۳۵۳ وارد دانشکده پزشکی شدم.»
دانش‌ثانی با اشاره به دوران تحصیل و تخصص خود افزود:« سال ۱۳۵۹ پزشکی عمومی‌ام را تمام کردم، بعد تخصص داخلی گرفتم و در نهایت فوق‌تخصص قلب و سال ۱۳۶۸ به مرتبه پرفسوری رسیدم و سپس ۳۳ سال در دانشگاه تدریس کردم و امروز بسیاری از متخصصان قلب مشهد شاگردان من هستند.»
اما مسیر او تنها به دانشگاه و طبابت ختم نشد و این استاد برجسته بازنشسته درباره انگیزه مدرسه‌سازی گفت:« مدت‌ها به این فکر می‌کردم که دینم را به زادگاهم ادا کنم و در سال ۱۳۸۴ یکی از دوستانم پیشنهاد ساخت مدرسه داد و همان‌جا تصمیم گرفتم بخشی از توانم را در این راه بگذارم لذا در سبزوار زمینی به مساحت چهار هزار متر گرفتم و مدرسه‌ای سه‌طبقه با زیربنای ۱۵۰۰ متر بنا کردیم و هزینه ساخت آن حدود ۱۰۰ میلیون تومان شد.»
این خیر مدرسه‌ساز نقش خانواده‌اش را در این تصمیم پررنگ دانست و گفت:« همسرم، منصوره راعی، مهم‌ترین همراه و مشوق من بود و فرزندانم هم با وجود مشکلات اقتصادی و هزینه‌های بالای زندگی، در این مسیر همراهم شدند تا جایی که اگر حمایت آن‌ها نبود، شاید این کار به ثمر نمی‌رسید.»
دانش‌ثانی لحظه افتتاح مدرسه را یکی از بهترین خاطرات زندگی خود توصیف کرد و گفت:« روز افتتاح، حال و هوای خاصی داشتیم و حس می‌کردم از خودم جدا شده‌ام یادم است آن لحظه، معنویت عجیبی بر من و خانواده‌ام حاکم بود و هنوز هم وقتی به یادش می‌افتم، انرژی می‌گیرم.»
این پرفسور برجسته و خیرمدرسه ساز درباره نتایج این اقدام افزود:« در همان سال‌های اول، چند نفر از دانش‌آموزان مدرسه در رشته پزشکی قبول شدند و البته من هیچ دخالتی در اداره مدرسه ندارم و مدرسه مدیر و کادر خودش را دارد و مسیرش را طی می‌کند، اما همین که می‌دانم جوانان سبزواری در محیطی مناسب درس می‌خوانند، برایم کافی است.»
این استاد برجسته بازنشسته تأکید کرد:« به نظر من، مدرسه‌سازی بهترین نوع انفاق است و ساختمان مدرسه فقط چهاردیواری نیست؛ جایی است که شخصیت یک نوجوان ساخته می‌شود و آینده یک ملت رقم می‌خورد و بارها به همکاران پزشکم گفته‌ام اگر توان مالی دارند، وارد این عرصه شوند.»
او به اقدامات دیگر خود و دوستانش نیز اشاره کرد و گفت:« چندی پیش همراه جمعی از هم‌دوره‌ای‌های پزشکی‌ام در سیستان و بلوچستان یک مدرسه را بازسازی کردیم و هر کدام از ما چند میلیون دادیم و مدرسه‌ای نوسازی شد و حتی آنجا حتی به دوستانم نگفتم قبلاً مدرسه ساخته‌ام؛ فقط خواستم تشویقشان کنم که در این مسیر قدم بگذارند.»
پروفسور دانش‌ثانی در پایان گفت:« امروز احساس می‌کنم خمس درآمد و علمم را از طریق مدرسه‌سازی پرداخته‌ام و با ساخت مدرسه سبک شده‌ام و اگر فرصتی دوباره پیدا کنم، باز هم این کار را ادامه خواهم داد هیچ چیزی مثل دیدن موفقیت دانش‌آموزانی که در مدرسه من درس خوانده‌اند، خوشحالم نمی‌کند.»
ارسال دیدگاه