آموزگار البرزی:
معلمان از بوم نقاشی تا صحنه تئاتر، معمار رویاهای هنری دانش‌آموزان هستند
کرج (پانا) - یکی از آموزگاران استان البرز گفت: نقش والای معلم، فراتر از یک آموزگار ساده و در قامت یک معمار رؤیاهای هنری نمود پیدا می‌کند.
ثریا سلامی در گفت‌وگو با پانا بیان کرد:«درهیاهوی کلاس‌های درس و میان فرمول‌های ریاضی و قواعد دستوری،گاهی درخشش استعدادهایی پنهان،چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کند.اینجا است که نقش والای معلم،فراتر از یک آموزگار ساده، و درقامت یک معمار رؤیاهای هنری نمود پیدا می‌کند.»
وی افزود:«معلمانی که با نگاهی تیزبین و دلی‌گشاده، نه تنها الفبا و اعداد را آموزش می‌دهند،بلکه جرقه‌های خاموش هنر را در دل دانش‌آموزانشان کشف کرده و با مراقبت و تشویق،به شعله‌ای فروزان تبدیل می‌کنند؛شعله‌ای که می‌تواند مسیر زندگی یک انسان را برای همیشه دگرگون نماید.»
این مصاحبه به بررسی نقش بی‌بدیل این قهرمانان گمنام در مدارس می‌پردازد؛ کسانی که سکوی پرتاب هنرمندان آینده سرزمینمان هستند.در دنیای پرهیاهوی امروزگاهی معیار موفقیت صرفاً در اعداد و ارقام و نمرات خلاصه می‌شود.
سلامی ادامه داد:« نقش معلمان به‌عنوان کاشفان و پرورش‌دهندگان استعدادهای هنری،بیش از پیش به چشم می‌آید. این افراد نه تنها الفبای علم را به دانش‌آموزان می‌آموزند،بلکه با نگاهی تیزبین و دلی مملو از شور و اشتیاق،جرقه‌های خلاقیت را در آنان شناسایی کرده و با صبر و حوصله،این جرقه‌ها را به شعله‌ای فروزان از هنر تبدیل می‌کنند.»
این آموزگار اضافه کرد:«اما این معجزه چگونه رخ می‌دهد؟ نخستین گام در کشف استعداد،مشاهده است؛ معلمان کارآمد، به جای تمرکز صرف بر درس،به حرکات، علاقه‌مندی‌ها و حتی بازی‌های دانش‌آموزانشان توجه می‌کنند.شاید یکی همیشه در گوشه دفترش مشغول طراحی باشد،دیگری با زمزمه‌هایش ریتمی دلنشین ایجاد کند، و آن یکی با داستان‌سرایی‌های بداهه، همگان را به وجد آورد.»
وی ادامه داد:«این مشاهده‌های ظریف،اولین نشانه‌های یک استعداد پنهان هستند.هیچ استعدادی در محیطی خشک و بی‌روح شکوفا نمی‌شود،از همین رو معلمان با ایجاد فضایی صمیمی،امن و تشویقی درکلاس درس به دانش‌آموزان جرأت می‌دهند تا خود واقعی باشند و بدون ترس از قضاوت یا تمسخر،خلاقیت‌هایشان را به نمایش بگذارند.یک لبخند، یک تشویق کلامی ساده، یا حتی آویزان کردن یک نقاشی کودکانه به دیوار کلاس، می‌تواند بذر اعتماد به نفس را در دل یک هنرمند نوپا بکارد.»
این آموزگاراظهارکرد:«کشف استعداد تنها نیمی از راه است؛نیم دیگر، پرورش آن است.معلمان با معرفی ابزارهای هنری از مداد رنگی ساده گرفته تا سازهای ابتدایی، برگزاری کارگاه‌های کوچک نقاشی،موسیقی،نمایش یا داستان‌نویسی درساعات فوق برنامه،و حتی پیشنهاد شرکت در مسابقات هنری،فرصت‌هایی را برای دانش‌آموزان فراهم می‌آورند تا استعدادهایشان را به چالش بکشند و مهارت‌هایشان را صیقل دهند.»
سلامی خاطرنشان کرد:«گاهی یک شعرخوانی ساده در صبحگاه مدرسه می‌تواند سکوی پرتاب یک شاعر آینده باشد. استعداد هنری نیز محدود به یک یا دو حوزه نیست؛ معلمان توانمند در وزه‌های مختلفی چون نقاشی و هنرهای تجسمی، با فراهم کردن بوم و رنگ،به دانش‌آموزان فرصت می‌دهند تا دنیای درونی خود را به تصویر بکشند.در حوزه موسیقی و آواز، با آموزش نت‌ها یا تشویق به نواختن سازهای ساده،گوش آن‌ها را با هارمونی‌ها آشنا می‌کنند.»
وی اضافه کرد:«برای تئاتر و هنرهای نمایشی،با برگزاری نمایش‌های کوچک کلاسی، به دانش‌آموزان جرأت می‌دهند تا نقش‌آفرینی کنند و احساساتشان را بیان نمایند.و در نهایت،در نویسندگی،داستان‌پردازی و شعر،با تشویق به خواندن و نوشتن،قدرت کلمات را به آن‌ها می‌آموزند.نتیجه این تلاش‌ها چیزی نیست جز شکوفایی شخصیت دانش‌آموزان؛ افزایش اعتماد به نفس، پرورش خلاقیت،توانایی بیان احساسات، و حتی یافتن مسیر شغلی آینده،تنها بخشی از نتایج درخشان این رویکرد است.»
آموزگار البرزی خاطرنشان کرد:«بسیاری از هنرمندان مطرح امروز، ردپای اولین جرقه‌های هنری خود را در دوران مدرسه و در سایه حمایت معلمی دلسوز جستجو می‌کنند.البته این مسیر خالی از چالش نیست؛محدودیت منابع،کمبود امکانات،و گاهی عدم توجه کافی به اهمیت هنر در برنامه‌های آموزشی،از جمله موانعی هستند که معلمان در این راه با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند.با این حال،تعهد و عشق آنان به شغلشان،انگیزه‌ای قوی برای ادامه این مسیر فراهم می‌آورد.معلمان، همانند باغبانانی هستند که با دقت و وسواس، بذرهای هنری را در خاک حاصلخیز وجود دانش‌آموزان می‌کارند و با مراقبت و توجه،آنان را به درختان پرباری از خلاقیت و زیبایی تبدیل می‌کنند.ارزش کار آنان فراتر از تصور است و آینده هنری یک ملت،مدیون نگاه تیزبین و دستان پرمهر این معماران بی‌ادعاست.»
ارسال دیدگاه