ژیلا صادقی در گفت‌وگو با پانا:
کاسبی با رویای بازیگری؛ بعضی آموزشگاه ها فقط جیب مردم را می‌زنند
بعضی آموزشگاه‌ها رؤیای جوان‌ها را می‌فروشند و رهایشان می‌کنند
تهران (پانا) - ژیلا صادقی، مجری باسابقه تلویزیون، با انتقاد از فضای غیرحرفه‌ای برخی آموزشگاه‌های آزاد بازیگری، از سوءاستفاده مالی و روانی از هنرجویان، تبلیغات فریبنده و بی‌نظارتی نهادهای مسئول گفت. او تأکید کرد بسیاری از این مؤسسات تنها به دنبال سودجویی‌اند و هنرجویان مستعد را قربانی بی‌مسئولیتی خود می‌کنند.
ژیلا صادقی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی پانا، با انتقاد جدی از فضای حاکم بر برخی آموزشگاه‌های آزاد بازیگری گفت: «باید با صداقت گفت که امروز، بعضی‌ها به اسم آموزش، فقط کاسبی می‌کنند. تبلیغ می‌کنند که نقش می‌دهند، حتی سرقفلی می‌گیرند، اما نهایتاً هنرجو را با یک سکانس گذرا رها می‌کنند. این فریب‌کاری‌ها لطمه‌های جدی به بدنه هنر و اعتماد عمومی وارد کرده است.»
وی با اشاره به اهمیت مجوز و نظارت مؤثر افزود: «سؤال این است که این افراد با چه مجوزی، چه سابقه‌ای و چه استانداردی فعالیت می‌کنند؟ چرا وزارت ارشاد یا سایر نهادهای نظارتی با جدیت وارد نمی‌شوند؟ وقتی کسی می‌تواند تبلیغات گسترده کند و هنرجو جذب کند، پیداکردنش هم نباید دشوار باشد. اما پیگیری‌ای صورت نمی‌گیرد و همه سکوت می‌کنند.»
صادقی در ادامه تأکید کرد که تنها مقصر این وضعیت، سودجویان نیستند؛ بلکه علاقه‌مندان به این حوزه نیز باید سهم مسئولیت خود را بپذیرند، گفت: «فردی که حتی یک ثانیه هم مقابل دوربین قرار نگرفته، چطور می‌خواهد مدرس فن بیان یا اجرا باشد؟ صرف شعر خواندن و صداسازی، دلیل کافی برای تسلط نیست. کسانی که به این حرفه علاقه‌مندند، باید هوشمندانه انتخاب کنند، تحقیق کنند، رزومه افراد را بررسی کنند. تخصص، اصل اساسی این مسیر است. اجرا فقط حرف زدن نیست؛ هنر خلق اتفاقات در لحظه است، با ابزارهایی مثل صدا، بدن، ذهن آماده و قدرت تحلیل.»
وی همچنین با اشاره به تجربه‌ای شخصی گفت: «دختری را می‌شناختم که از یک شهرستان آمده بود و برای ثبت‌نام در یک کلاس نامعتبر، دستبند مادرش را فروخته بود. اما تا پایان دوره، حتی مدرس اصلی را ندیده بود و کسی دیگر جای او سر کلاس آمده بود. چرا این افراد بعد از این همه فریب، به ارشاد گزارش نمی‌دهند؟ چرا پیگیری نمی‌کنند؟»
صادقی درباره تجربه خود در آموزش نیز گفت: «در دوران کرونا برای بیش از ۱۶۰ هنرجو به‌صورت رایگان کلاس برگزار کردم تا از هنرشان کسب درآمد کنند. اما در همان دوره متوجه شدم بسیاری‌شان کلاس‌هایی رفته‌اند که هیچ اثری نداشته. برخی حتی با فروش طلا یا وسایل شخصی‌شان هزینه کرده‌اند؛ اما در کلاس، نه استاد دیده‌اند و نه آموزش درست گرفته‌اند. فقط خاطره تعریف شده!»
وی همچنین به نگاه اشتباه برخی خانواده‌ها اشاره کرد و گفت: «بعضی والدین، با چشم و هم‌چشمی، فرزند ۵ یا ۶ ساله‌شان را وارد کلاس‌های اجرا و حفظ شعر می‌کنند؛ بدون اینکه درک کنند چه فشار روانی‌ای به آن کودک وارد می‌شود. آموزش درست، باید همسو با روان کودک و مطابق با نیاز و ظرفیت او باشد.»
وی با اشاره به شیوه فعالیت حرفه‌ای خود در کلاس‌ها بیان کرد: «ما تیمی کار می‌کنیم؛ از کودک ۱۲ ساله گرفته تا مدیر و خانم خانه‌دار، همه در فضایی آموزشی با تمرکز بر عزت‌نفس، فن بیان، اعتماد به نفس، و حتی درمان اختلالاتی مثل لکنت حضور دارند. آموزش صرفاً تدریس نیست؛ همراهی، تحلیل و شناخت عمیق می‌خواهد. هر بخش را متخصص خودش انجام می‌دهد. من به‌عنوان مدرس فقط در حیطه‌ای که تخصص دارم ورود می‌کنم، نه بیشتر.»
وی از رواج مدرسان جعلی و مدرسه‌سازی‌های مجازی گلایه کرد و گفت: «طرف یک سال اجرا کرده و حالا عنوان "مدرس فن بیان" روی خودش گذاشته. بعضی‌ها با ویدئوهای اینستاگرامی، برای خودشان برند جعلی می‌سازند و دوره‌هایی با شهریه‌های سنگین برگزار می‌کنند. این شیوه‌ها، سرنوشت خیلی از جوانان را خراب کرده‌اند.»
ژیلا صادقی با تأکید بر لزوم استانداردسازی در آموزش هنر اظهار کرد: «بعد از ۳۰ سال فعالیت در رسانه، هنوز به خودم اجازه نمی‌دهم بدون مجوز رسمی کلاس برگزار کنم. آموزش، نیاز همیشگی من است؛ همان‌طور که یک پزشک یا یک مترجم حرفه‌ای همیشه در حال به‌روزرسانی دانشش است. هنر هم از این قاعده مستثنی نیست.»
این مجری باسابقه همچنین به آسیب‌هایی که کودکان و نوجوانان علاقه‌مند به بازیگری تجربه می‌کنند اشاره کرد و گفت: «بسیاری از خانواده‌ها با نیت خیر، فرزندانشان را وارد مسیر بازیگری می‌کنند اما با فضای مسموم مواجه می‌شوند. سوءاستفاده‌های مالی، روانی و بی‌نتیجه‌ماندن آموزش‌ها باعث دل‌زدگی و گاهی فروپاشی اعتمادبه‌نفس کودک می‌شود.»
وی درباره وضعیت اجرای تلویزیونی نیز افزود: «متأسفانه امروز بیشتر مجری‌های تلویزیون را نمی‌شناسم. رسانه ملی در جنگ رسانه‌ای شکست خورده. صدا و چهره خوب تنها شرط مجری‌گری نیست؛ سواد، دانش، تجربه و مسئولیت‌پذیری، عناصر جدی این حرفه‌اند. مجری باید حرف برای گفتن داشته باشد، نه فقط ظاهری آراسته.»
ژیلا صادقی در پایان گفت: «در کشوری که هر کسی بدون پشتوانه، استاد می‌شود و آموزش می‌دهد، نمی‌توان به آینده هنر با اطمینان نگاه کرد. من دلم برای نسلی می‌سوزد که تازه می‌خواهد وارد این مسیر شود، اما قبل از شروع، با دیوار بی‌اعتمادی روبه‌رو می‌شود. باید کاری کرد.»
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه