فریاد مظلومیت در بقیع

ما دانش‌آموزان در سوگ باقرالعلوم(ع)، شکافنده علوم الهی نشسته‌ایم. او که علم را در دستانش پروراند و جهل را از ریشه‌اش بَرکَند. او که با کلامش، چراغ هدایت را فروزان ساخت و با دانشش، راه رستگاری را نمایان کرد اما دریغ و صد افسوس که دستان پلید کینه، قدر این چشمه جوشان علم و معرفت را ندانستند.

چگونه می‌توان باور کرد که دشمنان کوردل، تاب دیدن انوار الهی این امام را نیاوردند و با زهر جفا، جان پاکش را ستاندند؟ این داغ، نه‌تنها بر دل شیعیان که بر قلب هر آزاده‌ای سنگینی می‌کند.

بقیع! امروز تو میزبان پیکر پاک امامی هستی که میراث‌دار کربلاست؛ امامی که شاهد مظلومیت پدر و جدش بود. این خاک، گواه اشک‌ها و آه ما است. ما دانش‌آموزان با قلم‌هایمان فریاد می‌زنیم، فریاد مظلومیت امام باقر(ع) را؛ ما روایت می‌کنیم تا تاریخ فراموش نکند و تا نسل‌های آینده بدانند که چگونه ستم، بر قامت حقیقت، ضربه زد.

ما با درس گرفتن از مکتب امام باقر(ع) به دنبال علم و معرفت خواهیم رفت تا راه او را ادامه دهیم و پرچم دانش را برافراشته نگه داریم. باشد که با تلاش و کوشش، زمینه ظهور منتقم خون او، حضرت ولی عصر(عج) را فراهم آوریم.

تسلیت باد این مصیبت عظما بر تمامی مسلمانان جهان.