روایتی شگفت‌انگیز از معلمی که عشق را در مدرسه استثنائی کاشان جاودانه کرد

بالاتر از وظیفه در آستان وجدان، هرچه گویم عشق را شرح و بیان چون به عشق آیم‌خجل گردم از آن هر چه در روزگار معلمی و کوچه باغ‌های روح افزایش، بیشتر‌گذار می‌کنی، بیشتر متحیر می‌شوی؛ از عشقی مقدس و بااصالت که ریشه در عشقی حقیقی دارد.

این بار در این اردیبهشت کاشان، از زینب افتخاریان می‌نویسیم؛ مدیر آموزگاری از دیار گل‌های محمدی، خانم افتخاریان از آن روز‌ها می‌گوید که در شهر قمصر، آموزگاری را با سه دانش‌آموز در دبستان استثنائی ۲۲ بهمن این شهر آغاز کرد.پس از اندک زمانی به استخدام رسمی آموزش و پرورش درآمد و سال‌های پیاپی، آموزگار نمونه استانی، مدیرگروهی و برگزیده جشنواره تولید محتوا را در کارنامه کاری بابرکتش نگاشت.

ناگاه شنیدن خبری از وضعیت نابسامان کودکان استثنائی شهرش او را از تمام آرامشش، جدا ساخت؛ بر تعداد دانش‌آموزان استثنائی شهر افزوده شده و آن هم با معلولیت و برخی مشکلات، مجبور به تحصیل در مدارس عادی شده بودند؛ و قلب عاشق این آموزگار دلسوز، این تندباد‌ها را بر تن نحیف شاگردانش برنتافت.کمر همت بست و این بار با اصرار و تلاش و با راهنمایی‌های استاد دیرینه‌اش، دکتر نظریان، به آموزش استثنائی برگشت. این بار با وجود ودیعه‌ای الهی که تولدش را انتظار می‌کشید، بار تمام سختی‌های پیش رو را نیز بر دوش کشید.

تا آنجا که مدرسه شهر را با یاری شهرداری و مسئولان شهری و دستگیری کامل خیرین شهر، به بوستانی زیبا و دلنشین برای علم‌آموزی فرزندان دیارش، بدل ساخت. آنقدر مادرانه و دلسوز، چشم انتظار ثمردادن نهال نوپای دبستان بود که حتی تولد فرزندش، او را آرام و قرار نداد و بی‌آنکه از مرخصی و حق فرزندش استفاده‌ای کند، به عرصه جهادش بازگشت.خانم افتخاریان، هر روز بی‌آنکه امکان طبخ و آماده‌سازی در مدرسه داشته باشد، دانش‌آموزانش را مهمان صبحانه گرمی می‌کند که خود و همکارانش مهیا ساخته‌اند.اینک به همت این بانوی فرهنگی، اولین دبستان مستقل استثنائی غیرمتمرکز در کاشان، با محیطی دلنشین و ۱۲ دانش‌آموز و دو آموزگار تأسیس شده است.