در گفت‌و‌گو با پانا:
رونیکا بهرام‌زاده؛ دخترکی با قلبی بزرگ و رویای سینما
تهران (پانا) - گاهی بعضی ستاره‌ها آرام و بی‌صدا طلوع می‌کنند؛ بی‌هیاهو، بی‌ادعا، اما با نوری از جنس عشق. رونیکا بهرام‌زاده، متولد ۱۳۹۳، یکی از همان ستاره‌های کوچک اما پرنور دنیای هنر است. او نه با کلاس‌های پرزرق و برق و مسیرهای از پیش تعیین‌شده، که با قلبش وارد دنیای بازیگری شد؛ مسیری که برایش فقط یک حرفه نیست، بلکه بخشی از وجودش است.
رونیکا، با صدایی آرام اما پرشور، از عشقش به سینما می‌گوید. از همان ابتدا که جلوی دوربین رفت، فهمید اینجا جایش است؛ نه به‌خاطر شهرت، نه برای دیده‌شدن، بلکه به‌خاطر علاقه‌ای عمیق که نمی‌تواند توصیفش کند.
رونیکا می‌گوید: «من واقعاً عاشق سینما و بازیگری‌ام. دوست دارم همیشه توی این مسیر باشم، ولی در کنارش کارهای هنری دیگه هم برام جذابه، مثلاً نویسندگی که خیلی دلم میخواد تجربه‌اش کنم.»
رونیکا برخلاف بسیاری از هم‌سن‌وسال‌هایش، از مسیر کلاس‌های بازیگری وارد این دنیا نشد. هیچ آموزشگاهی در کار نبود. فقط یک فرصت، یک فیلم کوتاه، و یک اجرای موفق، همه‌چیزی بود که راه را برایش باز کرد.
«اولین بار تو یه فیلم کوتاه بازی کردم. بازیم خوب بود، بعدش فیلم‌های دیگه پیشنهاد شد. همون‌جا فهمیدم که عاشق این کارم و دلم میخواد ادامش بدم.»
از تجربه‌هایش که می‌پرسم، چشم‌هایش برق می‌زند. با شور و شعف از پروژه‌ای می‌گوید که علی‌رغم سختی‌های زیاد، تبدیل به یکی از بهترین تجربه‌هایش شد: «فیلم تابستان همان سال برام خیلی خاص بود. باید صحنه‌های تابستونی رو توی زمستون می‌گرفتیم، اونم با لباس‌های نازک. خیلی سرد بود ولی تیم خیلی کمک‌مون کرد. کارگردانمون هم واقعاً خوب بود و باعث شد سختی‌ها برام آسون بشه.»
در دنیایی که گاهی شهرت هدف اصلی است، رونیکا دیدگاهی متفاوت دارد. برایش دیده‌شدن خوب است، اما نه آن‌قدر که جای عشق را بگیرد.
«من به‌خاطر معروفیت و شهرت وارد بازیگری نشدم. واقعاً این کارو دوست دارم. آره، هر کسی خوشحال می‌شه وقتی دیگران بشناسنش، ولی برای من مهم‌تر اینه که خوب بازی کنم تا حس خوبی داشته باشم.»
و شاید یکی از نکات تحسین‌برانگیز زندگی رونیکا، تلاشی است که برای هماهنگ‌کردن درس و بازیگری انجام می‌دهد. با وجود حضور در پروژه‌های مختلف، هنوز سعی می‌کند از مدرسه عقب نماند: «وقتی کار دارم، نمی‌تونم همیشه برم مدرسه، ولی جبران می‌کنم. تو زنگ تفریح با معلمم کار می‌کنم یا توی خونه درس می‌خونم.»
از او درباره رویاهای آینده‌اش می‌پرسم، لبخندی محو می‌زند و با اعتمادبه‌نفس می‌گوید: «من از صفر شروع کردم. حتی نمی‌دونستم تهیه‌کننده و کارگردان کی هست. الان یه فیلم نوشتم و می‌خوام و مطمئنم میتونم بسازمش. راه سختی بود، اما چون عاشقشم، ادامه میدم.»
در روزگاری که کودکان بسیاری درگیر رویاهای ناپایدار دنیای مجازی‌اند، رونیکا بهرام‌زاده ایستاده است؛ با بازی‌هایی صادقانه، رؤیایی روشن و قلبی سرشار از امید.
او نه فقط یک بازیگر آینده‌دار، که نماد تلاش و عشق در دنیای کودکانه هنر است.
فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه