تجلی مهر الهی و نماد لطافت و محبت در آیینه انسانیت

 فرارسیدن سالروز میلاد حضرت فاطمه زهرا (س)، بانوی بزرگ اسلام و سرچشمه مهر و عطوفت الهی، یادآور جایگاه بی‌نظیر محبت در زندگی انسانی است. این روز در تقویم رسمی کشور به عنوان روز زن و روز مادر نام‌گذاری شده تا تجلی عاطفه، فداکاری و عشق ناب در وجود زن و مادر مورد تکریم قرار گیرد.

 بیستم جمادی‌الثانی هر سال یادآور طلوع بانویی است که وجودش مظهر ایثار، مهربانی و روشنایی دل‌هاست. حضرت فاطمه زهرا (س) نه تنها الگویی برای ایمان و تقوا، بلکه نشانه‌ای از حضور جوهر مهر در نظام آفرینش است؛ محبتی که در سیاق زندگی او معنا یافت و در وجود مادران، همچون پرتوی از رحمت خداوند، تداوم پیدا کرد. 

در این روز فرخنده، جامعه ایرانی بار دیگر به یاد می‌آورد که اساس استواری خانواده و جامعه، بر بنیان عشق، صبر و شفقت مادرانه استوار است. مادر، نخستین آموزگار انسان و پناهگاهِ بی‌قید و شرطِ روح‌های خسته است؛ همان نقشی که در سیمای حضرت زهرا (س) به کامل‌ترین شکل جلوه کرده است. او مظهر عشقی است که نه به سود و زیان می‌نگرد و نه به پاداش و انتظار، بلکه می‌بخشد چون بخشیدن را عبادت می‌داند. 

روز میلاد حضرت زهرا (س)، فرصتی است برای بازاندیشی در مفهوم محبت، که فراتر از عاطفه‌ای فردی، زیربنای ساختار اخلاقی جامعه است. در آموزه‌های اسلامی، محبت سرچشمه همه نیکی‌هاست؛ همان نیرویی که مادر با تمام وجودش آن را به فرزندان و اطرافیان منتقل می‌کند. 

زن در پرتو این جایگاه، نه تنها پرورنده نسل که پرورنده انسانیت است؛ او با مهربانی‌اش، ارزش خلوص را معنا می‌بخشد و با حضورش، خانه را از دیوار و سقف، به پناهگاهی زنده و گرم تبدیل می‌کند. 

برگزاری سالروز میلاد حضرت فاطمه زهرا (س) فرصتی است برای پاسداشت مهر، نه در آیین‌های ظاهری، بلکه در رفتار و نگاه ما نسبت به یکدیگر. جامعه‌ای که بر مبنای عاطفه و احترام به مقام زن و مادر استوار شود، از درون استحکام می‌یابد و از بیرون جلوه‌ای از عدالت و آرامش را متجلی می‌سازد. 

در این روز مبارک، یادآوری می‌شود که محبت، ریشه مشترک همه ارزش‌های انسانی است؛ ریشه‌ای که از دل فاطمه (س) آغاز شد و تا امروز، در وجود هر مادری که بی‌منت عشق می‌ورزد و در چهره هر زنی که صبورانه می‌سازد و می‌بخشد، ادامه دارد.