ایران جان؛ روایت عاشقانه ای از وطن

زنده‌یاد ناصر تکمیل‌همایون ؛  مورخ، جامعه‌شناس و پژوهشگر برجسته‌ی ایرانی، در کتاب  «ایران‌ِ جان» با بیانی   عمیق و اندیشمندانه، از ایران سخن گفته است. از خاکی که قرن‌ها پناه دانایی و مهربانی بوده، از مردمی که با وجود سختی‌ها، لبخند و امید را از یاد نبرده‌اند  و از فرهنگی که با هر باد و توفانی، دوباره قد برافراشته است.‌ این کتاب، روایت عشق است ، عشقی از جنس ریشه‌ها، نه شعارها.

 ناصر تکمیل‌ همایون در هر فصل، گوشه‌ای از روح ایرانی را به تصویر می‌کشد؛ از باورهای کهن تا زبان فارسی، از ادبیات و هنر تا تاریخ و اخلاق مردم. او نشان می‌دهد که ایران، بیش از هر چیز، مجموعه‌ای از انسان‌هاست ؛  انسان‌هایی که با ایمان، تلاش و مهر، این سرزمین را تا امروز پابرجا نگاه داشته‌اند.

در  کتاب «ایران‌جان» خواننده با صحنه‌ها و لحظاتی مواجه می‌شود که گاه لبخند بر لب می‌نشاند و گاه تأملی عمیق در دل ایجاد می‌کند؛ از شادی‌های ساده و روزمره‌ی مردم تا لحظات سخت و پر چالش تاریخ و از جشن‌های فرهنگی و ملی تا حکمت‌هایی که در سخنان شاعران و فیلسوفان ایران نهفته است.

هر جمله، هر تصویر و هر روایت، دعوتی است به اندیشیدن درباره‌ی پیوند انسان  و سرزمینش و یادآوری این حقیقت که هویت ملی، فقط در کتاب‌ها و موزه‌ها نیست، بلکه در زندگی روزمره و دل‌های مردم جاری است.

این کتاب برای افراد فرصتی است تا با افتخار به گذشته نگاه کنند و با امید به آینده، خود را فرزند فرهنگی بدانند که هزاران سال روشن مانده است و  نیز یادآور رسالتی بزرگ همچون    پاسداری از چراغ دانایی، ریشه‌های فرهنگی و عشق به میهن، در میان نسلی که هر روز با چالش‌های نو روبه‌رو می‌شود است.

در کتاب ایران جان همچنین به گستردگی و تنوع فرهنگی ایران  اشاره شده است. نویسنده توضیح می‌دهد که با وجود شکوفایی و عظمت سلسله ساسانیان و گزارش‌های فراوانی که از آن دوران برجای مانده بسیاری از وقایع عصر اشکانیان کمتر شناخته شده اند. ایران زمین همواره سرزمین اقوام و فرهنگ های گوناگون بوده و این تنوع منطقه‌ای و قومی پاره فرهنگ‌های مختلفی را شکل داده است. راه‌های ارتباطی گسترده و اقدامات حکومت های مرکزی موجب شد که مردم مناطق مختلف ایران با یکدیگر در ارتباط باشند، اما حتی در دوره‌هایی مانند هخامنشیان، پهنای فرهنگ می‌دادند . 

هر سطر از «ایران‌جان»، یادآور عشق و آگاهی است. این اثر نشان می‌دهد که اگر ایران پابرجاست، به‌خاطر دل‌هایی است که هنوز برای او می‌تپند  و یادآوری می‌کند که هویت ملی، بدون دل‌های زنده و آگاه، معنا ندارد.

خواندن «ایران‌جان» یعنی مرور ریشه‌ها، آشتی با خویشتن و درک این حقیقت که ایران فقط در نقشه نیست، بلکه در قلب تک‌ تک ما جاری است. این کتاب نه فقط دعوت به شناخت ایران، بلکه دعوت به نگاه دوباره به ارزش‌ها، اخلاق، هنر و فرهنگ مردم ایران است.