شهید محراب؛ صدای ایمان در سکوت گلوله‌ها
سامان (پانا) - بیستم شهریور، روزی است که تاریخ ایران، با خونِ یکی از خالص‌ترین فرزندان خود، رنگ حقیقت گرفت. آیت‌الله سید اسدالله مدنی، دومین شهید محراب، در چنین روزی در سال ۱۳۶۰، پس از اقامه‌ی نماز جمعه در تبریز، به دست منافقان ترور شد و به لقاءالله پیوست؛ اما صدای ایمانش هنوز در محراب‌ها طنین‌انداز است.
بیستم شهریور، روزی است که تاریخ ایران، با خونِ یکی از خالص‌ترین فرزندان خود، رنگ حقیقت گرفت. آیت‌الله سید اسدالله مدنی دومین شهید محراب، در چنین روزی در سال ۱۳۶۰، پس از اقامه‌ی نماز جمعه در تبریز، به دست منافقان ترور شد و به لقاءالله پیوست، او عالمی بود که زهد، ساده‌زیستی، و شجاعت را در هم آمیخت و در روزهای پرآشوب انقلاب، با خطبه‌های آتشین و حضور بی‌بدیلش، چراغ راه مردم شد. آیت‌الله مدنی نه فقط یک روحانی، بلکه یک معلمِ اخلاق، یک پیشوای مردمی و یک نماد مقاومت بود.
در سالروز شهادت این بزرگ‌مرد، شهر تبریز میزبان نمایش «جمعه‌ای که تعطیل نبود» شد؛ اثری مستند-تاریخی که لحظات پایانی زندگی ایشان را روایت می‌کند و تقابل حق و باطل را در قاب هنر به تصویر می‌کشد. این نمایش، ادای دینی است به شخصیتی که با اخلاص و یقین، مسیر شهادت را انتخاب کرد و با خون خود، محراب را مقدس‌تر ساخت.
در این روز، نسل جوان باید با منش، سلوک و آرمان‌های شهید مدنی آشنا شود؛ چرا که تاریخ، با یاد شهیدان زنده می‌ماند و آینده، با الگو گرفتن از آنان ساخته می‌شود.
آیت‌الله مدنی رفت، اما راهش باقی‌ست... در محراب‌ها، در دل‌ها، و در حافظه‌ی تاریخی این ملت.
ارسال دیدگاه