روزی که عدالت، وعده روشن فردا شد

امروز، آسمان گویی زیباتر می‌درخشد و زمین، آرام‌تر می‌تپد؛ چرا که یادگار همه انبیا و وارث همه اولیا، قدم در وادی امامت نهاده است. روزی که امامی غایب اما حاضر، پرده‌دار اسرار الهی و تکیه‌گاه تمام دل‌های شکسته، به امامت رسید؛ روزی که نه فقط شیعه، بلکه تمام بشریت را بشارت می‌دهد.

آغاز امامت حضرت مهدی (عج)، قصه‌ای از امید است؛ امیدی که در دل هر انسان آزاده‌ای زنده است. امید به برقراری عدالت در جهانی که از ظلم و تباهی لبریز شده؛ امید به شکفتن لبخند بر چهره‌های خسته از رنج؛ امید به برچیده شدن پرده‌های تاریک، و طلوع سپیده‌ای که همه فرداها را روشن می‌کند.

این روز، یادآور عهدی الهی است؛ عهدی که خداوند در کلام خویش وعده داده است: «و نرید أن نمنّ علی الذین استضعفوا فی الأرض و نجعلهم أئمة و نجعلهم الوارثین». عهدی که تحقق آن با نام مهدی (عج) معنا می‌یابد.

امروز، عاشقان ولایت با دل‌هایی پر از اشتیاق، به یاد آن یگانه موعود نغمه سر می‌دهند: «السلام علیک یا بقیة‌الله فی أرضه». آنان می‌دانند که هر صبح، نزدیک‌تر شدن به روز وصال است، و هر غروب، گامی دیگر به سپیده ظهور.

آغاز امامت مهدی، نه فقط روزی برای تقویم شیعه، که فصلی تازه برای تمام تاریخ بشریت است. فصلی که با او، زمین به عدالت سبز می‌شود و آسمان، ستاره‌های رحمتش را بر دل‌های چشم‌به‌راه فرو می‌ریزد.

و امروز، ما با قلب‌هایی لبریز از عشق و امید، این روز بزرگ را تبریک می‌گوییم؛ تبریک به تمام منتظران، تبریک به هر دل عاشقی که در تپش خود نام «یا صاحب‌الزمان» را نجوا می‌کند.